Yalnız
Hem bilgesi,
Hem delisidir
Kendi dünyasının.
Ayrıca;
Hem efendisi
Hem kölesidir
Kendisinin
Tadını çıkaramaz
Görece'siz dünyasında
Hiçbirinin
Yanar
Sobasında
Yalnız'ın
Üşüyen
Bakışları.
Lambasında
Karanlığa dönük
Bir ışık
Titrer
Sönük-sönük.
Penceresi
Dışına kapanmıştır,
Kapısı
İçine örtük.
Hep susadığında
O
Kendi çölündedir.
Kendi öyküsünü
Ne anlatabilen
Ne de dinleyebilen.
Kendi türküsünü
Ne yazabilen,
Ne söyleyebilen.
Bir zamanlar güldüğünü
Anımsar
da...
Yoğurur hüzün'ün çamurunu
Avuçlarında.
Yalnız
Aranan tek görgü tanığıdır
Yargılanmasında
Kendi davasının..
Her duruşması ertelenir
Kavgasının.
Yalnız
Hem kaptanı
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin..
Onun için
Ne sonuncu ayrılabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin.
Yalnız'ın adı okunduğunda
Okulda ya da yaşamda
Kimse
"Burda"
diyemez..
Ama
Yok da..
Yalnız
Duymuş olduğunun sağırı,
Görmüş olduğunun körü
Dur..
Ölür ölür öldürür,
Öldürür öldürür ölür.
Duyduklarını unutur,
Duyacaklarını düşünür.
Yalnız'ın adına
Hiç kimse konuşamaz..
O
Kendi kendisinin
Sanığıdır.
Özdemir AsaF