Düşünce ve sanat adamları sözleri ve yazılarıyla dile değer kazandırırlar...
Bu işi, dile yenilikler getirmekten çok onu bükmek, imkânlarını çoğaltmak, gücünü artırmak yoluyla yaparlar...
Yeni kelimeler getirmezler. Onları zenginleştirir, anlamlarını ve kullanımlarını sağlamlaştırır, derinleştirirler...
Onlara alışılmamış bir çeşni verirler; ama bunu da dört bir yanı düşünerek, ustalıkla yaparlar...
Zamanımızın yazarlarına bakınca herkesin harcı olmadığı anlaşılıyor bu işin...
Herkes gibi konuşmayı küçümseyerek cüretli işlere girişiyorlar...
Ama hünersizlik ve zevksizlik yüzünden yaya kalıyorlar.
Ortaya bir sürü zoraki tuhaflıklar, soğuk anlamsız yapmacıklar çıkarıyorlar, bunlar anlatılmak istenen şeyi yükseltecek yerde alçaltıyor...
Yenilik oldu mu bayılıyorlar. İşe yarayıp yaramadığı umurlarında değil.
Yeni bir kelime kullanmak isteğiyle eskisini atıyorlar, çok defa da attıkları kelime yenisinden daha kuvvetli, daha diri duruyor...
(...Montaigne)