[hüzün]

Çevremizdeki acıları bizim de çekmemiz gerekmektedir.
Hepimizin ortak bir vücudu yoktur, ama ortak bir büyümesi vardır:
Bu ise, şu ya da bu biçimde acılar içinden çekip götürür bizi. Nasıl ki çocuk belli bir gelişim sonucu hayatın tüm evrelerinden geçer, yaşlanır ve sonunda ölürse, biz de bunun gibi yaşadığımız dünyanın tüm acılarından geçerek gelişiriz.
Bu konuda adalete yer yoktur, acılardan ürkmeye ya da acıları üstünlük diye yorumlamaya yer yoktur... (...Franz Kafka)