siyah ve beyazın muhteşem uyumunda siyaha hep kötülükler yakıştırılmış beyaz aklanmıştır.
aynı sen ve ben gibi ;bizde ben hep siyahın insanıyken sen beyazlara büründün.
ne kadar zıt olsakta uyumluyduk.ne kavuşabildik nede kopabildik birbirimizden.
ne ben üzerimde bir damla beyazı kaldırabildim ,ne de sen bir zerre siyah ile yapabildin.
sen bana beyazın verdiği ağırlıktın, belki taşıyabilirdim ölümüm pahasına.
ama sen siyah ile kirlenmeyi göze almadın alamazdın.siyahın kaderiymiş yalnızlık.
ben seni simsiyah bir sevda ile çok uzaklardan sevdim.beyazını kirletmeye kıyamadım kıyamazdım...