Bir gün kendi başına buyruk kaldığın zaman, ne yaparsan yap, yalnız efendi adamlarla ahbaplık etmeyi unutma!...
Sana söylüyorum, ben gençken çok eğlendim. İyi insanlarla arkadaş oldum...
Hepimizin elinden bir şeyler gelirdi...
Birimizin sesi güzeldi, biri iyi rol yapardı, biri komik şarkılar söylerdi, bir başkası iyi kürek çekerdi ya da iyi raket oynardı, öbürü çok güzel hikaye anlatırdı, falan filan...
Her zaman yapacak bir iş bulurduk, günümüzü hoşça geçirirdik, hayatı biraz görürdük, hiçbirimiz de bunlardan bir şey kaybetmedik...
Ama hepimiz efendiydik...
Senin de bu çeşit insanlarla düşüp kalkmanı istiyorum...
Ciğeri sağlam adamlarla...
(...James Joyce)