Kırılgan harflerim,
Yitik düşüncelerim,
Ve ölmüş duygularım,
hepsi, hepsi bu satırlarda mecruh kalbim ve dilimden dökülürek...
Gidişinle kapattım yüreğimde ki tüm kapıları...
Mevsimlere,
güneşe,
ve hayata küstüm tüm benliğimle....
Barışık olduğum tek şey,
karanlık gecemi aydınlatan ay oldu şimdilerde...
Aynalarda bana inat suretini yansıtıyor her seferinde...
Çocuklar gibi ağladım yine dün gece...
Gözümün yaşı akrı geçmişimiz adedince...
Ben seni nasıl unutucam, söylesene....
Canımı yaktın durdun her sensizlikte...
Senin bu yaptığına işkence değil de ne denir, söylesene....
Sen kalbindeki buğulu cama adımı yazarken silinmesi kolay olsun die,
ismim de, cismim de....
Ben ise kalbimde ki buğulu cama jiletle kazıdım adını,
öldüğümde de silinmesin diye...
Tek dostum "Hüzün" oldu şimdilerde...