-Üşüyorum.
-Geçer birazdan,gecenin ayazındandır.
-Yarın güneş doğar mı acaba?
-Doğar herhalde.
-Doğmaz belki, yorgun olsa gerek.
-Merak etme.
-Ona da yardım edersin değil mi?
-Ufka gider omuzlarım onu, yorgunsa eğer. Dert etme sen.
-Güneşi görebileceğim değil mi yine?
-Uyandığında odana gelecek seni ziyarete.Düşünme sen rahatça uyumana bak.
-(gülümser)Seni seviyorum kardeşim.
-Ben de seni seviyorum.
-...
Güneş doğacak yine.
Kalleşce odama dalacak yine
Sabahın bir vakti.
Ağlatacak beni.
Üşütecek sensiz.
Ben yine gölge tarafından yürüyeceğim kaldırımın.
Kaçacağım ondan.
Suçlu o.
Mahrum kalmalı insanların sevgisinden.
Hıçkırarak yalvardım o gece ona sabah kadar "lütfen, lütfen bir iki saat erken doğ bu sabah, bir iki soluk daha varken dünyada harcayabileceği, seni istiyor, erken gel, lütfen!"
Suçlu o.
Bir gün çalacağım onu ufuktan.
Kaçırıp sana getireceğim.
Hiç üşümeyeceksin sen.