Açtım müziği,
Kapadım gözlerimi...
Kapılmışım notaların büyüsüne…
Seni düşünürken kendime geldim…
Oysa unutmustum-ki- seni…
Besbelli,
Kendimi kandırmışım bunca zaman !
Bakamıyorum aynalara..
Gözlerim ele veriyor kaçak duygularımı…
Meğer sen hiç eksilmemişsin bende..
Kendimden bile gizlemişim seni..
Her nefeste, sana hayat olmuşum…
Şimdi,
Sana mı kızmalıyım ?
Saklı duygularıma mı?
Ne dediğini duyar gibiyim…
Kızınca, unutabilecek misin beni ?
Sende haklısın…
İstesem de istemesem de,
Sen içimdesin..
Seni, hiç yaşanmamış saymak isterken,
Kendimde bulmak..
Senin tatmadığın bir duygu bu..
‘’Acı’’…
Hatırlar mısın bilmem …
Ama ben hiç unutmuyorum !
‘’Sana ihtiyacım var’’ son sözüm buydu...
O gün, ‘’son ‘’ olduğunu bilemezdim ki..
Seni seviyordum..
Ve seviyorsun sanıyordum..
Dedim ya ‘’sanıyordum ‘’..
Sanmak; rüya misali..
Uyandım,
Uyandırdın …
O gün anlamıştım…
Sen; bana yüreğimin ihanetiydin…