Hayatımda ilk önce SEVMEYİ ögrendim çünkü sevdikçe kendimi hisssettigimi ögrendim.
AFFETMENİN ne oldugunu anladim ve affetmenin aslında yeni insanlar kazandirdigini gördüm.
Bir gün geçmişime baktıgımda PİŞMANLIĞIMDAN üzülmedigimi gördüm, bunları ben yaşadım çünkü..
Birisini HATIRLAMANIN aslinda ufak bir telefon görüşmesi kadar basit oldugunu biliyorum artık.
Aslında BANA DEĞER VEREN İNSANLARIN çok yakınımda olduğunu fakat gözlerimin hep uzaklarda oldugunu anladım.
Birisini kırdıktan sonra ÖZÜR DİLEMENİN aslında beni ben yaptıgını anladim.
SEN BENİM İÇİN ÖNEMLİSİN kelimesinin verebilecek en büyük hediye olduğunu buldum.
Bir yerden sonra KELİMELERİN mana ifade etmedigini biliyorum. Sahilde yürür ve düşünürken birinin de beni DÜŞÜNDÜĞÜ duygusu beni sevindiriyor.
MUTLU OLMANIN aslında bir kedinin güzel bir anını yakalamak kadar basit oldugunu anladım.
KAÇIRDIĞIM FIRSATLARIN aslında bana yeni fırsatlar getirdiğini gördüm.
Yıldızların benim için parladığını görmeyen gözlerim, gün geldi HAYATIMDAN KAYAN YILDIZLARIN gömüldüğü maziyi unutması gerektigini anladim.
GÖZLERİN kelimelerden daha önemli oldugunu ve yalan söyleyemediklerini biliyorum.
Hayatımda YANIMDA GÖRMEK istediklerimi yanımda görecegim, çünkü onların bana değer verdiklerini biliyorum.
TELEFONUN 160 karakterine üzüntünün,mutlulugun,yıkıntının sıgdıgını
gördüm.
alıntıdır.