Degisen ben degilim
dönüsen savas
yaslanmakla islanmak ayni sey:
bir yagmurun gölgesinde ihtiyarlanmak
simdi ölüm bile yetmiyor
acilarimizi tartmaya
dostlar
alingan bir sahili pinekliyorlar
bir merhabayi biçaklar gibi artik
selamlasmalar
degisen ben degilim
dönüsen savas
artik zaman bile yetmiyor
yasadigimizi sanmaya
yine de isiklar bu kenti
güzelmis gibi gösteriyor
geceleri...
geceler...
yani
Ahmet Hasim in kafiyeleri...
seni aklima düsüren
yerçekimi degil
yalanci yildizlar
öyle uzaksin ki
üflesem soguyacaksin
sarilsam okyanus
bir aska yetecek kadar
ve animsatacak kadar
sebepsiz bir ölümü,
acilarimiz
ve kafiyelerimiz var...
iste hepsi bu kadar...
yılmaz erdoğan