oylesıne durgunum oylesıne suspus olmuskı yuregım hiç bır sey hissedemez haldeyım...
bır seyler koptu içimde bır göç yasandı bır yerlere gıttı içimden bır sey ama ne.... onu bıle bulamıyorum...öyle karısıgımkı ben bıle çozemıyorum...
suskunluğum neye onu bıle hatırlamıyorum...yuregımden bır parca kopup gıttı yastayım...kendıme anlatamadıgım bu duygu ne onuda çözemıyorm...nefretmı yoksa sıtemmı..deyıl .... ben nefret etmeyı hıç ogrenemedımkı...istesemde...
suskunum her soze her kelımeye ......
içi bos bır kutu gıbıyım...duygularımı kaybettım sanırım sonunda....
adını koyamadıgım bu duygum nefret olsun istedım .....
nefret olsun kı senı yuregımde bır yere koyayım yoksa sen hiç bır sey hıssedemegım ne oldugunu cozemedıgım bır duygu olacaksın bende...
hiç bırseye benzetemedığım bu duygu sonunda kaybolup gıdecek hiç yasanmamıs olacasın ......oysa hersye rağmen ben bende bır yerlerde kalmanı ıstıyorum....nefretlede olsan ..bılıyorumkı nefrettede guçlu bır sevgı vardır....en azından senı bana hatırlatacak bır duygu olursun yuregımde...
yoksa kaybolup gıdeceksın bende hiç yasanmamıs gıbı.....
benı nasıl bu hale getırdın yuregın hiç sızlamadımı .....butun duygularımı oldurdun sen.....
yorgunum...aglayamıyorumda....ne soylenecek sozum kaldı sana nede yazacak tek bır satır yazım....