Dudağından kalbine akan bir yoldu sanki,
kimi zaman uçurum kimi zaman ölmekti,
kalbimin ırmağında akan bir derin sulardı,
seni öle sevdimki yıldızlar bile kıskandı,
seni öle sevdimki görmeden bimeden düştüm
gözbebeklerinin kafesine seni öle sevdim işde.
karanlığa hapsedilmiş bir mahkumdum yüreğinde,
ne zaman yanacakdı bu ışıklar kalbinin içerisinde,
hasret kalmıştım senin gül kokuna özlemiştim
şimdi anladım ne okyanuslar ne gökyüzü
nede bu gerçek gibi görünen yalan bir dünya,
seni benim kadar sevemez yokluğunun ızdırabında,
sensiz ölüyordum günden güne ne güller soluyordu sanki,
seni işde o kadar seviyordum buram buram kokan güller gibi