Elektriğe ihtiyaç duymayan ''Direkt Metanol Yakıt Hücreleri'', pille çalışan aletlerde pillerin yerini kapmaya geliyor.
Taşınabilir cihazların, kullanıcıya sürekli priz aratarak "taşınabilirlik" kavramını sorgulatan yetersiz pilleri, tarihe karışmaya hazırlanıyor.
Geçtiğimiz onyıl boyunca sürekli "çıktı, çıkacak, çıkıyor" diye şaibelere konu olan Direkt Metanol Yakıt Hücreleri (DMFC), 2009 yılı içinde bazı tanınmış pil üreticilerinin hamiliğinde piyasaya çıkıyor.
DMFC'lerin en büyük özelliği, bir yüksüğü dolduracak kadar metanolle 10 saat boyunca enerji sağlayabilmeleri (ki hatırlayalım, ortalama düzeyde güç harcayan çoğu dizüstünün şarjı 2-3 saatte biter). En büyük avantajları ise, enerjileri bittiğinde şarj edilmek yerine yakıt ikmali yapmaları ya da içlerine yeni kartuş takılması.
Bu da taşınabilir cihazınızın şarjı bittiğinde prize takabilmek için medeniyet civarlarında olmayı ümit etmek yerine, çantaya küçük bir şişe metanol ya da yedek bir DMFC kartuşu atarak dağa bayıra vurabilmek demek oluyor.
İlk çıktığında elbette ki hiper pahalı olacak hücrelerin başlıca sakıncası ise yakıt olarak kullandıkları metanolün zehirli ve kolaylıkla alev alabilen bir madde olması.