[tutsak_07_]

Yine Yanlızım
bir düğüm vardı, orada duruyordu. ağlamak istiyordum ama gözlerim izin vermiyordu. gece uzundu yanlızdım üşüyordum. bir ses duydum bakmak için kalktım. sokak lambasının ışığı pencereden içeriye giriyordu. birden yüzünü görür gibi oldum. gözümü açıp kapayıncaya dek kaybolmuştu yüzün.

ağlıyordum. çok sonraları farkettim düğüm çözülmüştü. gizemliydin yaklaşmıyordun konuşmuyordun herkesden uzakta öylece izliyordun olanları. bağırıyorlardı ardından kalpsiz diyorlardı sense aldırmadan yoluna devam ediyordun.
seni takip etmeye başladım nereye gittiğini ne yediğini neleri sevip neleri sevmediğini öğrendim. sana çok alışmıştım bağlanmıştım. yavaş yavaş çözüyordum seni farkında değildim. sen beni sevemezdin.

süslü kelimeler kullanıyordun konuşurken, süslü insanlar eşlik ediyordu kelimelerine ve sana çok uzaktaydın ve öylece seyrediyordun sesini çıkarmıyordun seni sevmeme bense bilmiyordum senin beni sevmeyeceğini.

sürekli o kayanın yanına gidiyordun. saatlerce kıpırtısız oturuyor ardından çekip gidiyordun. yorulmuştum. insanlardan, yanlızlığımdan ve yokluğumdan.

seni bekliyordum gene o köşe başında tam saatiydi. gelmedin merakla bakındım etrafa ama yoktun. koştum bütün sokaklarda seni aradım yorulmuştum soluklanmalıydım birden o sahilde olduğumu farkettim. kayanın yanına gittim. bir kutu vardı üzerinde adım yazıyordu.

öylece oturdum orda hiç kıpırtısız. korkuyordum hava soğumuştu, gece olmuştu. sabaha kadar oturdum o kayanın üzerinde. gün ağardı tüm cesaretimi toplayıp kutuyu açtım. renkli zarflar vardı içerisinde. zarfların her iki yanında da resimler vardı. resimlerin birinde sen diğerinde ben vardım.

bir zarf vardı siyahtı ve yanında tek bir resim vardı. bütün zarfları tek tek açtım.
birinde ''gelmelisin'' yazıyordu, diğerinde ''görmelisin'', bir diğerinde ''sevmelisin'' bir diğeri bir diğeri derken sıra siyah zarfa geldi.

diğer zarflardan farklıydı. daha ağırdı sanki çok büyük bir yük taşıyordu. yanında bir resim vardı oda karanlıktı. zarfı açtım içi boştu. zarfı yerine yerleştirirken farkettim ağlıyordum.
birden zarfın kapagındaki pırıltı dikkatimi çekti ''çok bekledim seni meleğim çok bekledim, özledim seni her gece sana sarıldımda uyudum, bekledim yanıma gelmeni gelmedin. gidiyorum artık bitti'' yazıyordu.
rüzgar esti kutu yere düştü zarflar, notlar, resimler hepsi benden kaçtı. tutamadım hiçbirini. seni tutamadığım gibi gittiler.
bense uzun gecelerde yine yanlızdım ve üşüyordum...

ßæ