Hüseyin “radıyallahü anh”, Resûlullahın yanına her gelişinde, Efendimiz Onu öper ve; “Selâmet ve se’âdet o kimseye ki, oğlum İbrâhîm’i ona fedâ ettim” buyururdu.
Çok güzeldi.
Ve nurluydu.
Öyle ki, karanlık gecede etrâfını aydınlatırdı. Yaya olarak yirmibeş defâ hacca gitti. Berâberindekiler bineklere binse de, kendisi binmezdi.
Çok cömertti.
Bu hususta;
“Cömert, efendi olur, cimri ise hor olur. Mü’min kardeşini kendinden önce düşünen, âhirette daha iyisini bulur” buyururdu...