Her şey bir şaka gibi değil mi?Şaka gibi bütün hayat,gözlerinin önünden akıp gidiyor ve sen hiç bir şey anlamayacak kadar hissizsin.Ölümü bile.Güzel anılarını yad edebiliyorsun sadece.Yüreğindeki hangi duygu bilemiyorsun.Acıma,üzülme,özlem,korku...Belki de hiç duygu yok.Anıların da sana ait değil sanki.Sanki sen bir sinemada oturmuşsun ve bütün insanlar,bütün nesneler,bütün HAYAT gözlerinin önünden geçip gidiyor.Kimisini yakalıyor,kimisini kaçırıyorsun ama anlayamıyorsun.Gerçeklik değil yaşadığın,gerçek değil hayat,ışıklar yanınca film bitecek çünkü,hayat devam edecek.Kimi hissettiklerin sinema salonunun karanlık koltuklarında kalacak,başkaları seyredecek onları kimisi seninle gelecek ve sen o duyguların ne olduğunu asla anlayamayacaksın,ta ki senin filmin bitene kadar,başkaları seni izleyene kadar...Hissedemeyecek hayatla ölüm arasındaki o ince çizgide gidip geleceksin,niceleri gidip gelecek ve sonra yağmur yağacak ama hayat devam edecek ve sen bir sonraki filme bilet almayı hiç istemeyeceksin...Hastalıkları görmek istemeyeceksin,ölümleri görmek istemeyeceksin,sen hiç yokmuşsun gibi devam eden hayatı görmek istemeyeceksin.Yağmurun bittiği güzel bir bahar gününde basit bir operasyon için giden fakat oradan bir daha dönmeyenin aslında kim olduğunu ve daha dün akşamın ilk karanlığında perdesini çekenle aynı kişi olduğunu bilmek istemeyeceksin.Hayat devam edecek.Yağmur yağacak ve perde yine kapanacak taki seninki de kapanana dek.Acı verecek, sen bu duygunun ne olduğunu anlayamasan da acı verecek.Ağlamanın rahatlacı boşluğunu yaşasan da yaşamasan da bu böyle olacak.Ölümü görsen de,tanısan da onu durduramayaksın,hiç dost olmadın onunla çünkü ama gidenlerin ardında ölü gibi yaşayan insanlarla yani en zorunu yapabilenlerle dost olacaksın ve belki niye yaşamaya devam ettiğini hiç anlayamayacaksın.Niye para kazandığını,içindeki yaşama hırsını...Belki kalanların acısıyla kavrulup daha güçlü olacaksın kim bilir.Zaman gösterecek herşeyi,hani en büyük ilaç ya.Zaman en büyük bilmece bence,sen çözemedikten sonra o sadece bahane..
__________________
Üyeye Bela gelmez Admin Kızmadıkça,Admin Sinirlenmez Üye Azmadıkça
Ne kadar kibirli dursa da Bardağın önünde eğilir çaydanlık Öyleyse bu büyüklenme niye? Bu kibir bu gurur niçin? Mütevazi ol, hatta bir adım bile geçme gurur kapısından; Bardağı insan bunun için öper daima alnından…
Bir mum diğer bir mumu tutuşturmakla, ışığından bir şey kaybetmez...
Hayat bir film olsaydı eğer
Normal
