Aslına bakarsan lüzumsuz cümleler kurmak değil niyetim.
Bunca seneden sonra kurulmamış bir cümle kaldıysa aramızda
onları toparlıyorum farzet.
Kısada olsa yaşadığımız her anın değerli olduğunu düşünmüştüm,
işte buyüzdendir ki, dolandırmayacağım söyleyeceklerimi.
Artık beni anlayamayan gözlerine bakıp ifade yoksunu gibi hissetmekten bıktım kendimi.
Bana verdiğin bütün zararlar için öncelikle teşekkür borçluyum sana.
Olgunlaşmamı, kendi kendimi büyütmemi sağladın sen.
Ne var ki, farkına varamadığın tek şey ben içimde büyürken artık sığmadım içime.
O kadar büyüdüm ki sen çok küçüldün yanımda.
Yukarıdan uzattığım elimi hep beni aşağılara çekmek için kullandın.
İlişki adına birşeyler kaldıysa hala geriye benden,
senden, bizden, ilişkimiz adına özür dilerim bütün yaşanan duygu katmanlarından.
Seni olduğun yerden alıp yüceltirken, ezileceğim aklıma bile gelmemişti.
Sana güzel şarkılar söylerken aşk makamında, şahsıma ait bırak bir nota duymayı, hep "S"lerde takıldım sayende. Sayende yavaşladım, halsiz kaldım...
Elimi yüreğimi ve bir zamanlar sana verdiğim ne varsa hepsini bir hamlede çekiyorum hayatından. Üzgünüm, senin adına, kaybettiğin için.
Üzgünüm, kendi adıma, acınacak halde olan bir adamı yüzüstü bıraktığım için.
Kendimi çıkarttım bu oyundan, sen kaldın geriye toplanamamış,hep eksik bedeninle...
Beni bu kadar yanılttığın için seni tebrik ediyorum.
Adını yanlış koymuşum senin,özür dilerim...
nefret
Ağaç şeklinde