Çok fazla yer gezmişti İsmail,ama böyle bir yer görmemişti daha,şaşkındı bu yüzden.Nasıl bir şehirdi burası,nereye gelmişti İbrahim’in oğlu?
Sessiz sabahları fırtına toplar bu şehrin ve ölü bir denizi andırır adeta.Gecenin tufanını ile köpürmek için,sabahın sessizliğini ve durgunluğunu bilmek gerekir.Bunu bilir,bunu söyler İsmail.Ve şimdi o sabahın sessizliğinde,taş yığınları arasında gezinmektedir,yalnız gecenin tufanını yaşamak için.
Bakar etrafına ve anlar ki burada müzmindir tüm mahlukat,kronik bir hastalık çepeçevre sarmıştır bu şehri.Sessiz soğuk kaldırım taşlarında gezinir İsmail ve gezindikçe anlar ki,bir o kadar da acı doludur bu şehir.Toprağı kan kokar zira.
Sabahın sessizliği son bulur ölüm vaazıyla,gecenin tufanına ilk adımdır bu.
Bilge bir kişilikti İsmail,bu yüzden çözümlemeye çalıştı vaazı ve şöyle dedi gönlüne;’Bu vaaz ibranca değil mi?O zaman,o zaman bende o kutsal topraklarda değil miyim ve bu vaazın vaizi de lanetli insancık değil mi?’
Evet bilgeydi İsmail ve doğruydu da dedikleri de.Ancak insancıklar söyleyebilirdi ölüm vaazını.
İsmail gecenin tufanını yaşamaya gelmişti,bu yüzden ölüm vaazıyla başladı işe ilk olarak.Koştu insancıkların peşinden ve buldu vaazın vaizini.Mecazi kimliğine büründü,sordu,soruşturdu ve çözümledi sonunda.Çözümledikçe şaşırdı ve ziyadesiyle hırslandı.Meğer ne kadar da uzundu insancıkların şeceresi.Hangi biriyle başlamalıydı?İsrailoğullarıyla mı yoksa onların yoldaşı evangelistlerle mi .
Anlamıştı artık,akıtılan kanın tek nedeni vardı.
Derken sıra gecenin tufanını yaşamaya gelmişti.Silah sesleri dolduruyordu semayı.İlk önce bir ses çıkardı silahlardan,sonra gökyüzünde bir huzme parıldardı,derken bir gürültüyle sarsılırdı şehir ve sonra…Feryatlar yükselirdi dört bir yana.Kırmızı-Siyahın tüm tonları yaşanırdı bu şehirde.
Gecenin ötesinde gece olduğu görülmüş müydü hiç?İnsancıklar silahlarına sarılmayadursun,o zaman doğan güneş bile zifire boyanır,yıldızsız karanlıklar kaplardı bu şehri.
İnsan en büyük haksızlığı düşmanına değil kayıtsız kaldığına yapar ve gecenin tufanı her gün yaşanır Filistinde.Ölüm kusar insancıkların silahları,gecenin ötesi gece olur bu ülkede,yoksa bu yüzden mi kimse görmez onları ve kimse duymaz seslerini.
Savaş bitse belki de ne savaşmanın derdi kalırdı ne kaybetmenin ne tutsak olmanın ne de toprak almanın.Bunu bilir bunu söyler İbrahim’in oğulları.
Esaretin Serafeti
Normal
