Her gün, bin kez wazgeçmek senden,
Her gün,yeniden sevdalanmak sana,
Her gün,bin kere ölüp sensizken,
Binlerce kez yeniden dirilmek kollarında...
Gaflet bu ya,İnsanız!
bugün;Alıp başımı gitmek geliyor,
Bilinmez diyarlara...
Sesin yükseliyor aniden kulaklarımda,
Dur! diyor nereye ? kaçma boşuna,
Kaçışın yok!Kaçacaksan kendinden kaç kolaysa,
Ürperiyor tenim keskin gerçekliğinde sesinin...
Bir umut,dört bir yanda kendimi arıyorum,
Kaçmak adına canhıraş ve sığınmak adına,
Nereye dönersem yönümü,sanki sarhoşum,
Ve sanki dil birliği etmiş gibi kapılar,
ucundan bucağından sana çıkıyor...
Kurtuluşsuz bir nirengi noktasında,
Vazgeçtikçe senden seni buluşum,
Beni ben sanırken,bir de bakmışım ki,
Ben tamamen sen olmuşum...
Bugun de;Öyle büyüksünkü içimde,
Kalbime sığmıyorsun...
Artık beni bulması çok zor!
Her yanım üç hecede adını haykırıyor!
Ve ben,senle sen olmuşum bir biçimde;
İçimden,dev bir sen doğurasım geliyor...
SeN OlMuŞuM...
Ağaç şeklinde