Sessiz sedasız yaşayan bir ayrık otuydu Orta Anadolu’da
Kıtlıktan önce.
En küçük bir şeyden coşardı
Mesela bir kuş uçmasın Kızılırmak ‘a doğru
Köklerine su yürümüş gibi sevinirdi.
Bir bulut geçsin üstünden
Ayrılıktan çıkardı.
Dünyayı, derdi, dünyayı
Hiçbir şeylere değişmem.
aslında bazen bıraz ole degılmıdır hayat soyle gerıye donup baktıgımızda bır zamanlar asla vazgecmem dedıgımız seyletr yada benım ıcın dunyanın en onemlı seylerı dedıgımız kavramlar yada ınsanlar yada tek yasama sevıncım dedıgımız seyler zamanın kıskacında egılıp bukulmus farkına bıle varmadan onlardan coktan kendımızden bıle habersız vazgecmısız ertelemısız atmısızdır.bazıları anlamını yıtırmıs bazılarıda sankı hıc olmamıs gıbı yok olmustur.bu sey gıbı bır kardelenın karlar altından zorlukla kafasını yeryuzune cıkartıp tek ıstegıne ulasdıktan sonra alısınca gokyuzune olmek ıstemesı gıbı bır sey.bazen herkes yasama sevıncını kaybeder b ır anda no anlam no hayat olur
Ayrılığın Yüreği
Normal
