zifir karası ayazların en son katresindeyim
öyle geliyorki zaman
öyle geliyorki sanki yakmaya geliyor
sanki alıp alıp goturmeye beni
benden çok çok ötelere
ihanet saatleri yosma ağızlara kalmış
sokağın piçleri doğmuş cansız rahimlerden
kanlı gomleğini giydirmiş zaman
kefen beyazlığı ruzgarın deminde...
son demini yasıyor hayallerim
biliyorum
kan kusuyorum geceye sokak baslarında ser sefil ağlayışlar
sanamıdır bilemiyorum sarhoşluğum
öyle ani oyle zamansız dı yakarışlarım
ve zamana dair acırdı hayallerim
düşlerim saplantılıydı
doğurgandı acılar
bin zerre zifir vardı yüreğimde
acıyordu kanıyordu yanıyordu
biliyormusun
ben ölüyorum
kanım cekiliyor usul usul damarlarımdan
geceye lanet ediyorum
ayazı üşütüyor sebepsizliklerinde
ban yine seni seviyorum
kanımla yazıyorum adını
emzirsin istiyorum zaman kahpelikleri olmadan umudumu
ve doğsun umutlarım
sevişsin teninle
gecelerde bulallım sabahı
perdelerimizi çekelim ağaran güne
çırılçıplak odalarda dolanalım
ayaz vursun aldırma
yakarım hayallerimi
ben seni nasılsa ısıtırım
sen sarıl
sen öp
sen okşa
sen sen yeterki benim ol
benim kal
ama hayallerimi tüketme
doğmasın küllerimden bedenim
ki yanmasın nasılsa yanacak
ki donmasın naıslsa ölecek
sen gel otur yanıbasıma sen
sen gel yanımda dur
sen bak gözbebeklerime
çılgınlıklar yapalım yeniden
haziranda üşüyelim
şubatta denize girelim çırılçıplak
anadan doğma masumluğunda
yaşlanalım
yaşayalım zamanın kollarında...
gözlerimi açmak istemiyorum
ya hayalsen
sarıl sımsıkı bırakma beni
bırakma
bırakmakı yasamak ağır gelmesin
bırakmakı gozlerim sende gorsun dunyayı...
çok ötelerde
Ağaç şeklinde