“Hayallerle yan yana,mesafelerle uzak”
Bir şiirin ilk mısrası olabilir
Bir şarkının nakaratı
Bir filmin konusu veya bir kitabın son parağrafı…
Yada hayatın arasında birbirine tutunan,
iki sevgili ayrı ayrı...
“Hayallerle yan yana,mesafelerle uzak”
Neresinden bakarsan bak bir ince sızıyı saklar içinde,
Sen bir yanına düşersin gölgenle beraber,diğer yarım dediğin dünyanın bi başka yerine …
Hep eksik yaşarsın hayatın bir kaç rengini,en basitinden sabah uykularını bir düşünsene
Hani şu sevgiliyle aynı güne uyanılan sabah uykularının o güzel rengi varya,
İşte o eksıktır hep,hayatının bu soğuk döneminde..
“Hayallerle yan yana,,mesafelerle uzak”
Neresinden tutarsan tut yorgun bi çaresizliği gizler içerisinde…
Sen takvimlerden fal tutmaktan bıkkın,takvimler sana umut vermekten ırak,
Akreple yelkovan küçük anların takipçisi
Sense kaybolmuşsun çoktan,geçmeyen ayların arasında…
“Hayallerle yan yana,,mesafelerle uzak”
Sayfalara sığmayan şeyleri anlatır aslında belki…
Belki harflerden çok şey beklemeyi,belki de cümlelere iki kat fazla yüklenmeyi gerektirir ki zordur yazmasıda,yaşamasıda...
Aynı yastıkta görülen rüyaların kokusu,Camlardaki iki kişilik buğusu,
Sarılınca birbirinize karışan “işte bu an çok güzel” duygusu …
O kadar çok şey kalır ki bunların arkasında söylenmeyen,ve bazen insanın payına hayattan öyle çok şey eksik düşer..
Ki birikir,
Ki dağ olur,sen gölgesinde kalırsın..
Ve bazen o uzaklar,
Ve bazen o özleyişler öyle yerleşmiş olur ki içine...
Kimbilir belki sonra kapamaya yetmez o açığı hiç bişeyler..
Ve sıkı sıkı sarılmalar...
Ne de uzun uzun kavuşmalar...
Belkide uzak mesafeler arasında,hayaller bile dayanamaz usulca silinirler…
Hayatın başka başka ucunda
İki sevgili ayrı ayrı...
Hayallerle Yanyana,Mesafelerle Uzak.
Ağaç şeklinde