Güneş’ten aldım biraz,yıldızların kırıntılarını Ay’ın gri noktalarını çaldım.. Gri diyorum kararmadı içim daha çünkü.. siyah; kapkara ,kara; gece, sessizlik ve yalnızlık demekti.. Korkuyorum şimdi.. İçime damıttığım güneş an be an yakıyor canımı Soğuk sular dökündüm, fırladım sokaklara nice gri sıfatları üstüme alarak… baktım akşam herkesin kabul ettiği kadar akşamdı …. doğadan bir vahiy beklemişim ben boşuna..
Sulara gömmeliyim kendimi,suyun sesinden de korkuyorum!!! Neden korkmuyorum ki bir bilsem? Yapmalıyım yine… Sulara açılmalıyım Maviye, yeşile çalmalı tenim, saçlarımda sevecen bir deniz kokusu ve yalın ayak.. kara yok ne güzel!! Gece sular kararmasa ya .. Işık istiyorum ışık!! Sadece ışık… Yakmasın, acıtmasın ,bozmasın ,ufalamasın beni .. Bana ışık getirir misin? Bembeyaz bir ışık ,gelişi rengarenk olsun, tenime değince maviye yeşile çalsın..
Işık istiyorum sadece ,güneşin külleri saçlarımdan süzülsün...
alıntı
__________________
Hayat; vektorel kısa bir çizgiden ibaret. O nu dilediğinizce çizin. Çizin, çizin... KORKMAYIN