Beni yalnızlığıma yaşadığım yıllar hazırladı. O yılların içinde sen vardın, başkaları vardı. Hepiniz bir bir aldattınız sonra birer birer terk ettiniz. Benden bir şeyler alarak, içimden bir şeyler kopararak gittiniz.. İnançlarım yıkıldı, umutlarım azaldı. Şimdi çevremi kuşatan karanlığın içinde, geçmiş yılları düşünüyor, o artık bir daha geri gelmeyecek zamanlara ağlıyorum ...
Seni tanımadan önce yalnızlığın bu kadar korkunç olduğunu bilmezdim. Nice aldanmalar görmüş, nice yalnızlıklara dayanmıştım senden önce. Ne kadar hayal kırıklıkları ile dolu olursa olsun; sen en büyük gücümdün. Hatıralar tesellimdi ve bir gün seni bulmak ümidi beni hayata bağlıyor , her geçen gün biraz daha sana doğru itiyordu. Şimdi senden kalan hatıraları yaşıyor ve beni sensiz koyan alınyazıma ağlıyorum anlıyor musun?
Bazen saatlerce oturur hiçbir şey konuşmazdık seninle, gözlerimiz birbirini bulurdu, ellerim ellerine değerdi... Avuçlarımız yanardı, özlemle dolup taşardı yüreklerimiz. Bazen yağmur yağardı, ıslanırdık caddelerde. Bazen serin bir rüzgar çıkardı, sen üşürdün. Sonra yavaş yavaş akşam olmaya başlardı gün batardı, ayrılık vakti yaklaşırdı. Şimdi o beraber yaşadığımız eşsiz dakikaları özlüyor ve yokluğuna ağlıyorum.
Belki seni bir daha hiç göremeyeceğim. Görsem bile ne değişecek? Beni tanımayacaksın bile. Gözlerini eğerek geçip gideceksin yanımdan . Aynı şehirde iki yabancı gibi yaşayacağız artık . Birbirimizin varlığından habersizmişcesine, yıllar yılı bir hayat yükünü taşıyıp gideceğiz . Hatıralar gitgide içinde küllenmeye başlayacak . Bana ait hiç bir şeyi hatırlamak istemeyeceksin. İşte o dayanılmaz unutuşu, ta derinlerden hissediyor ve başımı ellerimin arasına alıp unutulduğuma ağlıyorum ...
Kim bilir ne zaman dinecek bu gözyaşları? Bu koşu ne zaman bitecek? Anlasana artık yoruldum.. Sensiz bir şeyin değeri kalmadı gözlerimde. Bir an önce bu koşu bitsin istiyorum. Düşünsene, bütün saatler durmak için o anı bekliyor. Sonu duyuracak zil çalsın artık. O anda tanımadığım seyirciler ayağa kalksın. Muhteşem bir son olsun bu. Duyduğun zaman içinde bir şeyler burkulsun ve gözyaşlarının en güzeliyle dolsun gözlerin.. Benim ağlanmayacak bir yerde olduğumu düşün ve artık birazda sen ağla. Yokluğuma, sevilmemişliğime, anlaşılmamışlığıma.
Beni yalnızlığıma yaşadığım yıllar hazırladı. O yılların içinde sen vardın, başkaları vardı. Hepiniz bir bir aldattınız sonra birer birer terk ettiniz. Benden bir şeyler alarak, içimden bir şeyler kopararak gittiniz.. İnançlarım yıkıldı, umutlarım azaldı. Şimdi çevremi kuşatan karanlığın içinde, geçmiş yılları düşünüyor, o artık bir daha geri gelmeyecek zamanlara ağlıyorum ...
yalnızlığım
okurken daldım eskilere..
Normal
