Güneşi tutardım parmak uçlarımda, yanmadan Gölgeleri aydınlatırdım, karanlıklarımda O kadar güçlüydüm ki, yenilmez ordular gibi Söylenmezdi hiç bir nasihat, bir musibete düştüm Hiç ölmezdim gibi gelmişti ama ben de vuruldum Ve öldüm. Dağları taşırdım omuzlarımda, titremezdi ayaklarım Ne deprem olurdu bende, ne de hiç bir felaket Öyle fikirlere dolanırsın ki, sarsılmaz sanırsın kendini Köklü bir ağaç gibi sapasağlam ayakta ölürüm derdim Hiç düşmez sanırdım kendimi, bir yüreğin salıncağındaydım Ve düştüm. Vuruldum bir anda, kanlar içinde kaldı ruhum Binlerce orduyla savaştığım bu mahşerde Dünyalara karşı alamadılar inandığım değerleri Can pazarında değerime satmadılar beni Binlerce darbeyle ölmem gerekirdi, olmadı Ve sadece sevgilinin sözleri öldürebildi beni Uyurken başucunda, bir masalımız vardı bitmeyecek gibi Ve bitti. Ne zaman değer vermediysem birine dost oldu ardımdan Ve ne zaman sevdiysem birini, hep öldürdü beni Vuruldum yine işte, akıllanmadım geçmiş ölümlerimden Akıllandım sanmıştım oysa, düşmanın darbesi öldürmedi beni Duyun dostlar, sevdiğim vurdu beni ve kanlar içinde bıraktı Ölümümü beklemeden, hiç tanışmadığımız günlere döndü Ve öldüm. Ölümümün ardından ağıdımı kendim yaktım Kendim ağladım arş-ı alâya figanımı yolladım Dirilmez dediğim ruhumun ardından, dua okurken Küllerimden doğdum yeniden, sevgiliye inatla Ölümü görmeden gitmişti oysa, bil bunu sevgili Ben doğdum. Üç gün sürdü ölümüm, üç gün cesettim sadece Üç gün ağladım kendime, üç gün, gün boyu öldüm Hasret kaldığım yüzü de, gözü de, teni de sildim Ne senden bana sen kaldı sevgili, ne de ben Bitmişliğim vardı, kabirsiz cesettim sadece Bugün güneşin doğuşunu seyre daldım Güneş gibi doğdum sevgili Ve sen öldün.
öldüm ve öldün................
Ağaç şeklinde