yüReqimdeki acılaRla soNa eRmiş sewdaNıN şahaseRiNe yazıyoRum. biR mucize saNdıqım bu sewdaNıN bitişiNe çaqıRıyoRum seNi. qöR istiyoRum kaybettiqiN sewqi dolu kalbiN cesaRetleNişiNi we duysuN istiyoRum sewqi dolu sözcükleRe alışmış kulaklaRıN haykıRdıqım NefRetimi…
biR zamaNlaR “mem û ziN”i aNımsataN sewdamız waRdı haNi hep olmasıNı istediqimiz, o yokkeN titRediqimiz… biR zamaNlaR yüReqi sewda kokaN biR beN waRdı! sewdası uqRuNa keNdiNi hiçe sayaN we ölse de sewdasıNı yaşatmaya aNt içeN we biR zamaNlaR taşlaşmış kalbiyle sewdayı yaşamaya çalışaN seN waRdı! hiçbiR şeye layık olmayaN haNi. Ama Ne büyük acıdıRki hayatıN qeRçeqidiR saNdıqım aldaNışımı fark edemedim we hep acı da olsa ayNı yolda ileRledim…
yüReqime diktiqiN acı fidaNı büyüyüp aqaç hâliNe qeldiqiNde fark ettim yüReqimde biR acı aqacıNıN olduquNu! İşte bu yüzdeN lâyık deqilsiN beklide hiçbiR şeye…
oysa saNa qeldiqimde toydu yüReqim we seN o toy yüReqe wazqeçememecesiNe sewmeyi öqreteNdiN, ızdıRaplaRıN eN büyüqüNü yaşataN we qözyaşlaRıNıN hiç diNmeyeNiNi akıtaN… ilk “sewiyoRum” sözcüqüNü kulaqıma fısıldayıp aRdıNdaN o sewqiyi NefRete dönüştüReN we biR zamaNlaR BENDE hiç UNUTLMAYAN’dıN! bil istiyoRum yüReqimde yeRiNiN taştaN faRksız olduquNu we aNla istiyoRum saNa weRdiqim deqeRdeN pişmaNlık duyduqumu. İşte bu yüzdeN yazıyoRum saNa buNlaRı! beN yazmazsam hiçbiR zamaN bilmeyeceksiN Nasıl biR yüReqe sahip olduquNu, beN yazmazsam aNlamayacaksıN baNa çektiRdikleRiNi we beN yazmazsam hâlâ saNa âşık olduqumu, hâlâ yüReqimiN seNde olduquNu düşüNüp buNa iNaNacaksıN ömRüN boyuNca…
bu sewdaNıN bitişiNe qeliRkeN alay edeRcesiNe qeleceksiN biliyoRum lâkiN beNi qöRmeyip buNu okuyuNca şaşıRacaksıN! Nasıl böyle bir şey yapabildiqimi we Ne oldu da bu kadaR cesaRetleNdiqimi aNlayamayacaksıN. saNa olaN NefRetim çıNlayıNca kulaklaRıNda olduquN yeRe yıkılacak we umduquNu bulamadıqıN içiN daha çok yaNacaksıN! We işte tamameN o zamaN öldüReceksiN beNdeki SEVGİNİ we NEFRETİNİ…
seN we seNi hatıRltacak hiçbiR şey kalmayacak beNde. “yaşaNdı we bitti” deRcesiNe coşkulu bakacak qözleRim… qözleRiNdeki o paRıltı, dudaklaRındaki o kahkaha yok diyeNleRe medyaN okuRcasıNa yükselecek kahkahalaRımda!!!
aşka lâyık olmayaN we taşlaşmış kalbiNiN esiRİ olmuş ey seN! biR zamaNlaR saNa olaN sewqim we sewqimiN uqRuNa büyüttüqüm qülüN soldu aRtık! seN we seNiNle yaşaNaN heR şey qeçmişiN kapısıNıN aRdıNda kaldı… aRtık Ne seNdeN Ne de yaşaNılaNlaRdaN biR iz waR belleqimde…
adıNı kazıdıqım duwaRlaRda yok oldu aRtık! aNlasaNa ey seN! heR şey seNiNle biRlikte beNde öldü aRtık. haNi ölüleR biR qüN diRiliRmiş ya işte seN beNde hiçbiR zamaN diRilmeyeceksiN! çüNkü biR zamaNlaR “yüReqi sewda kokaN” beN seNde sewdayı yaşamamaya yemiNli olacaqım. doqduquN yeRde ölecek we oRda qömüleceksiN!!!
MEÇHUL BİRİNDEN AŞKA LAYIK OLMAYAN SANADIR NEFRETİM… ELVEDA!!!
AŞK'a layık olmayaNlaRa
Normal
