Bilsen kaç kez sana yazmak istedim ve kaç kez kaçmak istedim kendimden. Ne yazabildim ne kaçabildim. Hayatım boyunca işlediğim günahlarım sayesinde içimde bir volkanı büyütebildim.
Şimdi bu çaresiz mektubun başucunda diz çöktü kalemim!
Sen benim vazgeçilmezimdin. Sen ki hayatın anlamı, nefes almanın ızdırabını önleyen panzehiriydin. Sen sebeptin ve sen amaçtın, bense senin uğruna idama gidebilecek kadar sana muhtaçtım.
Bilseydin ne kadar derinde yaralar açtığını bakışlarının ve bilseydin beni benle başbaşa bırakmanın ölüm fermanım olduğunu ve bilseydin neden hala bu kadar göz yaşı döktüğümü gider miydin?
Gittin; Gidişin gökleri yardı ve ne kadar yıldız varsa yere yağdı. Gittin; Gidişin içimde yaşayan sevgi ve merhamet adına ne varsa söküp aldı. Gittin; Kırlangıçları öldü gökyüzünün ve bütün bulutları yere yağdı.
Gittin; Gidişin dönülmez bir yola merhabaydı.
Gittin, gelmedin ve gelmeyeceksin. Senin için kendimden vazgeçebilecekken ben, sen benden vazgeçtin. Vazgeçtin şefkatin saçlarını okşamasından ve sevginin gözlerine dolmasından. Hani umutlarımız vardı seninle ve hani hayallerimiz. Hep beklediğimiz şey Hazirandı oysa Mayısı yakalamışken vazgeçtin.
(Aslında kendinden vazgeçtiğini bir bilsen.)
Avuçlarımdan sökülüp alınan güle ait kökler ne kadar derin yaralar açtı anlamıyor kimse. Anlamıyorlar gülün kokusu olmadan nefes alamayacağımı. İçimde her gün biraz daha büyüyen isyanı ve öfkeyi kimseler anlamıyor. Neden kendimi kendimde arayıp, kendime kilitlediğimi düşüncelerimi ve neden sessizliğin koynuna kimsesizliğimle sokulup ruhumu soldurduğumu anlamıyorlar.
Anlamayacaklar da aynaların yüzüme yerleştirdiği çizgilerde kaybolan sevgilerimi ve darmadağık saçlarıma yerleşen pişmanlık kurdelelerini. Anlamayacaklar geçmişe gidip gidip gelen ve geleceğe kapılarını kapatan rüyaların esrarını. Bir sen biliyorsun çölde açmayacağını mor menekşelerin ve bir sen biliyorsun testiden akan suyun geriye dolmayacağını.
İşte bu yüzden çaresiz olsa da mektuplarım, el açmayacak sana. İşte bu yüzden beklemeyeceğim pencerelerde dönüşünü ve işte bu yüzden dönmeyeceksin geriye, biliyorum melek yüzlüm.
Ey benim gamzelerine sevgi ektiğim gül yanaklım, ey benim saç tellerinde yaşama bağlandığım ve gözlerinde kendimi bulup uykulara daldığım. Sana seni seviyorum demekten hiç usanmadım.
Ve hiç usanmazdım seni beklemekten nankörlüğün dağlamasaydı ciğerimden.
Çaresiz Mektup
Normal
