Artýk Ben Kendimi Bile Sevmiyorum

[Mattet]

Anlamalýydým ben üzüldüðümde kýlýný kýpýrdatmamandan, sadece iþin düþtüðünde aramandan.


"N`aber, nasýlsýn" lâfýnýn arkasýna "Bir görüþelim mi?"
ekleyememenden, anlamalýydým sevgisizliðini...
Ben, seni görmek için sýnýrlarýmý zorlarken, senin umursamamandan, alaycý konuþmalarýndan, ya da senden vazgeçerim diye korkup önüme bir parça yem atmandan anlamalýydým... Ben, hayatta hiç kimseye bu kadar sabýrlý bu kadar mülayim davranmamýþtým oysaki.
Severdim özgürlüðümü, asi olmayý, bir bardak sudafýrtýnalar koparmayý, kimseye hesap vermemeyi... Bir bunlarý severdim bir de seni sevdim...

Sevgilin deðil sevdiðin olmayý istedim....
Ýlk defa biri benden hesap sorsun istedim, bir açýklama beklesin.
Bu biraz açýk deðil mi ya da "Hayýr bir yere gitmiyorsun, evde oturuyorsun" dan baþka bir þeydi bu... Beni sorgula, duygularýmý sorgula istedim. Olmadý...
Ne kadar da kolaydýmsenin için, ne kadar dazahmetsiz...
Tabiiki, bocalardýn, emindin düzgün insan olduðumdan hayatýnda hiç karþýna çýkmamýþ kadar düzgün, emindin seni çok sevdiðimden ve düþündüðümden;

öyle olmasaydý her probleminde ilk beni arar mýydýn?
Nedenleri, niyeleri merak etmedim hiç, inan etmedim...
Bu kadar sevgisizliðinde seni nasýl bu kadar sevdim, onu merak ettim. Benim için ne düþündüðünü, beni nasýl gördüðünü, sendeki beni merak ettim... Artýk hayal kurmuyorum, geçmiþe bu kadar baðlý olmamýn sebebi; o zaman çok mutlu olmam bunu biliyorum...
Þimdi tekrar baþlasak da, yalnýzlýðý paylaþsak da sana gönlümüaçabilir, gözüm kapalý güvenebilir miyim sanýyorsun? Þimdi artýk tek baþýnayým... Hiç deðilse hakkýný veriyorum yalnýzlýðýn. iki kiþilik kocaman bir boþluktansa sensizliði ve yalnýzlýðý yeðlerim...
Artýk kendimi görmemek için aynalara bakmýyorum, üþürüm diye kazaðýný giymiyorum,
aðlarým diye türkü söylemiyorum.
Belki de sen haklýsýn!
Artýk ben bile kendimi SEVMÝYORUM...