Enstrüman seçmek için bir karar almam gerekiyordu.
Ya keman çalacaktim ya piyano; ya flüt çalacaktim ya da akordeon....
Olmadi, hepsini istedim, hiçbirinden vazgeçemedim.
Yillar geçtikten sonra her enstrumani iyi
çalabiliyorum; ama hiçbirinde virtüöz degilim.
Bir enstrümanla isim yapamadim. Ne kemanla taninan
bir eserim var, ne de piyanoyla..
Bütün enstrumanlari iyi çaliyorum, ama kimse tanimiyor beni.
Basarili olmak için her sey degil, bir sey lazimmis.
Basari bir verismis; bir seyi alabilmek için
birseyi vermek, digerlerinden vazgeçmek gerekiyormus.
Keske kemani seçseydim ve digerlerinden vazgeçseydim.
Karima da hayati zindan ettim, sevgililerime de...
Hiçbirinden vazgeçmedim.
Yani... Evlilik sadece birisi için karar almak ya,
digerlerinden vazgeçmek... iste evlenirken ben bunu anlamadan
evlenmisim.
Evlendikten sonra baska kadinlarin da oldugu
bir hayati yasamaya devam ettim.
Içlerinden bazilarini daha çok sevdim;
ama ne onlardan birinde, ne de karimda karar kilabildim.
Yillar sonra simdi yapayalnizim...Ne karim kaldi, ne de digerleri...
Keske birini gerçekten seçebilseymisim, ama, yapamadim.
Tipki enstruman seçimi gibi hepsini istedim ve sonuçta elim bos
kaldi.
Almak için birakmak gerekiyormus.
Dolu dolu bos yasamak.
Hayatim boyunca yapacak çok isim oldu; hepsini yapmayi istedim.
Hangisinde 'en iyi' yim? simdi bakiyorum,
kazananlar, basarili olanlar hep bir tek þey yapmislar.
En iyi olmak için önce seçmek ve digerlerini birakmak gerekiyor.
Iste de böyle, özel yasamda da...
Bu seçimi yapmamiz gerekiyor; çünkü mutlaka bazilari daha uygun...
Bir ara ekonomik sIkintiya düstüm. Tasarruf gerek.
Basladim her seyden %10 kesmeye, ne
anlamsiz bir ugrasmis bu. %10 daha az peynir yemek, çay içmek..
Bu tasarruf çok aci verdi bana, her an
hissettim. Her seyden %10 kesmek tabiatima uygundu tabii.
Çok sonradan anladim; sadece taksiyle dolasmayi
biraksam yetermis! Her kalemden %10 degil, etkili kalemi
bulmak gerekiyormus.
Yani, orada da seçim yapmak gerekiyormus...
'Her seçim bir kaybedistir' Her tercih bir vazgeçistir çünkü...
Sabah ise gitmekle, yatakta nefis bir
miskinlik firsatindan vazgeçmis olursunuz.
Kalkar kalkmaz hayat bin seçenegi dayar burnunuzun ucuna...
'Ne giysem' telasindan, ögle yemeginde
'Ne alirdiniz? ' diye basucunuzda biten garsona,
hangi kanaldaki filmi izlesem' kararsizligindan 'bize oy verin' diye
bagirisan partilere kadar her sey, herkes, her an sizi israrla bir
tercihe zorlar.
Yastiginiza teslim olmussaniz, belki disarda
isil isil bir günden vazgeçmis olursunuz.
Bahar esintileri tasiyan bir elbise belki o gün
yasaminizi isildatabilecekken agirbasli bir sadelige karar
vermekle muhtemel bir tanisikligi tepersiniz.
Belki yemediginiz musakka, ismarladiginiz Izmir köfteden daha
lezzetlidir.
Ya da öbür kanaldaki film, o anki ruh halinize daha uygundur.
Ama yasam, vazgeçtiginiz seye iliskin ipucu vermez.
Geri dönüp, o günü gökkusagi desenli
bir elbiseyle yeniden yasama sansiniz yoktur.
Bu seçim oyununda vazgeçtiginiz sey, seçtiginizden
daha degerliyse pismanlik kaçinilmazdir.
Ama neyin degerli oldugunun karari da yine size aittir.
Ve vazgeçtiginiz sey bazen bir saray, bazen söhret sahnesinin
pariltili neonlari da olsa, çogu zaman gözünüz hiç arkada kalmaz.
Çünkü duvarlarina sevdiginizin kokusu sinmis bir
ev ya da sevdiginiz kadinla paylasamadiginiz
bir saray, sizin icin borsada kolay feda edilebilir degerlerdendir.
Hayata bir baska gözle bakmayi ögrendiyseniz, bu seçimde
kazandiklarini sananlara yalnizca aciyarak gülümsersiniz.
Her seyin siradanlastigi bir dünyada
bazen kaybetmek en dogru seçimdir.
Ve o dünyada en yerinde tercih; vazgeçistir.
VazgeçİŞ...
Normal
