Geri vermiyorum arta kalan ne varsa
geri vermiyorum
Dicle Fırat a kavuşana kadar
ey koynunda beslendiğim türküler
Kömürhan da küsmüş
Bakmıyor Harput’a
Ey Amed! surların kenti. Yalnızlıkların
Dar zamanlara mı sıkıştı dar sokakların
Bilmez misin ki Fırat’ı
Başım gözüm üstüne akar
kaçıncı mevsimden düşüyor ayrılık
kaçıncı vurgunlarda kimsesizliğim
ve neden aynalardan geri dönüyor sesim
Bingöl’ün bin bölünmüşlüğün de
kimler çalar sözcüklerimi bilirim.
ben bilirim
sabrımın sınandığı isyanda
çıkmaz oluyor çıkmaz sokaklar kendi çıkmazlarından
neyleyim
ay şavkını bırakmış Fırat a
bense yüreğimi Hazal’a
__________________
Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
bir gök gürlese bari diyorum, bir sağnak patlasa
bitse bu kirli ve yapışkan sessizlik, hiç gitmesem
oysa ne kadar sakin sokaklar, kent ve bütün yeryüzü
ipince bir su gibi sızıyorum gecenin tenha göğüne
sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ,,,,,,,,,,,,,,,,
öyle gitki arkanda izinden başka birşey kalmasın hayata dair
sulardaki yüregim
Normal
