Bir güz akşamı başladı sevdamız.Anlam veremediğim bir duygu seline bırakıp kendimi, öylece yüreğimin sana doğru akmasına izin verdim. Ve sonra bunun verdiği sarhoşlukla bilinçsizce yüreğimi bıraktım avuçlarına. Sende bunun şaşkınlığıyla, belki de kolay kazanmanın cesaretiyle bir hamur misali yoğurmaya başladın sevgiyi. Yüreğime, sevgimize verdiğin şekil acı vermekten başka hiçbir şeye yaramadı. Şimdi soruyorum kendime; biz nerede hata yaptık diye. Ben sendeki acımasız , her yenilgide kaçmaya hazır haline körmüşüm. Sense bendeki hırçın, kırılgan, bir o kadar da deli halime kördün. Anlıyorum ve artık taşlar yerine oturmaya başlıyor.
Ama inan sevgi, aşk hangi tarafta kaldı, bende bilmiyorum. Bir çelişkide kaldığım doğru. Senin gitme hesaplarından, her defasında sendeki yırtıcı kaplanla boğuşmaktan yoruldum artık. Gitmek - kalmak arası yaşadığın çelişki bir uçuruma sürükledi beni. Şimdi tutunacak bir dal arıyorum, çekip beni bu girdaptan alacak.
Sen mi, sensizlik mi … Soruyorum kendime. Yüreğim hala sende kalmanın hesapları içinde. Aşkta mantık olmaz derler. Her aşığın acı çekmesinin nedeni de budur belki de. Kristal dağıldı, büyü bozuldu. Seninle mutsuz olmaktansa , sensiz mutsuz olmayı yeğlerim. Ki bu her geçen gün tükenişim olsa da.
Söyle şimdi, iyileşir mi yüreğimdeki yara, çaresi var mı bu derdin
__________________
Seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
Seni seviyorum,
ama nasıl?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
yüzde hudutsuz kere yüz...
// Iyileşirmi Yüreğimdeki Yara //
Normal
