Grangé, farklı bir bakış açısıyla kaleme aldığı "Kötülüğün Kaynağı" üst başlıklı üçlemesinin ikinci kitabı Şeytan Yemini'nde soluk soluğa okunan şeytani bir kara kitap yazdı.
Polisiye gerilim gibi başlasa da insanın tüylerini ürperten metafizik unsurlar romanda öylesine güzel harmanlanmış ki tüm insanlığın ortak sorgulamaları olan iyilik, kötülük, şeytan, inanç, satanizm, din, arkadaşlık ve ölüm konularındaki zayıflıklarımız öylesine ince yerlerinden yakalanmış ki soluksuz bir okuma vaat ediyor.
Ölüm yolundan geri dönmeyi başaranlar deneyimlerinde hep aynı verileri anlatırlar. Uzun karanlık bir yol ve ucunda görünen parlak bir ışık.Ya o yolun sonunda parlak bir ışık yoksa?..
Öldükten sonra geri dönenler hep iyilikleri mi beraberlerinde getirirler?..
Ölüme Yakın Deneyim "diğer taraf"tan dünyaya neler taşır?..
Araf'a yapılan yolculuktan herkes eskisi gibi mi döner?..
Araf yolcularını dünyaya kim, hangi şartla yolcu eder?..
Grangé nefes kesen sayfaların arasına metafizik ürpertilerin yanı sıra entomolojiyi, tıbbi, farmakolojiyi, böcekbilimi, kısaca bilimi yerleştirmekle, gerilim kadar gerçeklik ve mantık dengesinde de mükemmeli yakalamış.
pazar günü aldım ve nihayet iki saat önce bitirdim
tamam grange yine farkını konuşturmuş.onun kaleminin lezzeti her satırda hissediliyor ancak bende bir hayal kırıklığına sebep oldu.bu kadar bekledikten sonra-siyah kandan sonra-ben siyah kanı unutturacak bir kitap beklerdim.ne yazıkki ben o havayı bulamadım.
bence polisiye-gerilim yazarları her kitapta kendini biraz daha aşmalı.
ben bunu şeytan yemininde hissedemedim.
ha bu kitabın kötü olduğu anlamına gelmez.aksine metafiziğin içine gömülmüş halde buluyorsunuz kendinizi.
e bu kadar
şeYtan yeMiNi/graNgE
Hybrid-Şeklinde
