Karagöz iþ bulur. Yedi gün çalýþýr ve ilk haftalýðýný alýr. Akþamüstü evine dönerken haftalýðýný kaybeder. Geldiði yoldan geriye döner ve düþürdüðü paralarýný aramaya baþlar. Diðer yandan da söylenmektedir:
" Paracýklarým, paracýklarým, gitti paracýklarým. Keþke paralarým cebimde dursaydý da ben kaybolsaydým. "
Ayný saatte evine dönmekte olan Hacivat Karagöz'le karþýlaþýr.
Hacivat: " Hayrola Karagözüm, yanýmdan geçersin beni görmezsin. Paracýklarým dersin. Para mý kaybettin? "
Karagöz: " Hiç sorma Hacivat. Haftalýk almýþtým, onu kaybettim. "
Hacivat: " Bir gören, bir bulan yok mu? "
Karagöz: " Dört gören, beþ bulan var. Canýmý sýkma, canýný yakarým. "
Hacivat: " Aman Karagözüm kýzma. Para kaybedince ararsýn bulamazsan, kadýya gidersin. "
Karagöz: " Hý. "
Hacivat: " Para kaybettin, aradýn bulamadýn, ne yaparsýn? Kadýya gidersin. "
Karagöz: " Demek paramý kadý bulmuþ. "
Hacivat: " Kadýnýn para falan bulduðu yok. Parayý bulan kadýya býrakýr. Kaybeden kadýya gider. Para kadýdaysa parasýný alýr. "
Karagöz: " Ya para kadýda yoksa. "
Hacivat: " O zaman avcunu yalar. "
Karagöz: " Yani þimdi avcumu yalarsam param bulunur mu? "
Hacivat: " Nereni yalarsan yala paran bulunmaz. "
Karagöz: " Ne yapmak gerekir? "
Hacivat: " Kadýya gitmek gerekir. Buyur Karagözüm, önden sen yürü. "
Karagöz: " Önden ben yürümem, yanyana gidelim. "
Hacivat ile Karagöz kadýya giderler. Yolda para bulan birisi parayý getirip kadýya teslim etmiþtir. Fakat paranýn sahibinin kim olduðunu bilmemektedir. Karagöz'ün haftalýðýný kaybettiðini öðrenen Hacivat onu kadýya yönlendirir. Çünkü Karagöz'ün kaybettiði parayý bulan Hacivat'týr.
KARAGÖZ ÝLE HACÝVAT: LEYLEK
Mart ayýnýn ortasý. Kar yeni kalkmýþ. Ortalýk ayaz, hava buz gibi. Karagöz nicedir iþsiz. Kazaðýný, paltosunu eskiciye satmýþ. Yarý aç, yarý tok. Üstünde bir fanila, bir mintan. Soðuk havada iþ bulmak için gezerken, diþlerinin takýrtýsý Uludað'dan duyuluyor. Karagöz tam bu esnada Hacivat'la karþýlaþýr.
Hacivat: " Merhaba Karagözüm. Nasýlsýn, iyi misin? "
Karagöz: " Ýyi deðilim Hacivat. Donuyorum. "
Hacivat saða sola bakýnýr. Bir evin bacasý üstündeki leyleði görür. Parmaðýyla leyleði iþaret ederek: " Bak Karagözüm, leylekler gelmiþ. Artýk yaz geliyor. "
Karagöz: " Hacivat, anlamsýz konuþma. Hem leylek gelmiþ diyorsun, hem kaz geliyor diyorsun. "
Hacivat: " Kaz demedim Karagözüm, yaz geliyor dedim. "
Karagöz: " Kaz yazayým ama ben yazý bilmem ki. Yaz demek kolay. "
Hacivat: " Dediklerimi yanlýþ anlýyorsun Karagözüm. Bak leylek nasýl da takýrdýyor. "
Karagöz çenesini tutar: " Takýrtý benden geliyor. Paltom yok da, soðuktan diþlerim takýrdýyor. "
Hacivat: " Palton yok mu? Doðru ya, paltonu giymemiþsin. Al benim paltomu giy. " diyen Hacivat paltosunu Karagöz'e verir. Karagöz paltoyu giyer ve diþlerinin takýrdamasý durur. Bu sefer üþüyen Hacivat'ýn diþleri takýrdamaya baþlar.
Karagöz: " Hacivat, bu leylek yolunu kaybetmiþ, kýþ günü Bursa'ya gelmiþ. Þimdi gerçekten takýrdamaya baþladý. "
Hacivat: " Karagözüm, leylek deðil, ben takýrdýyorum. O palto senin olsun. Kürkçü Emin'den kendime kürklü palto alacaðým. "
Karagöz: " Körükçü Cemil'den palto mu çalacaksýn? "
Hacivat: " Çalmayacaðým, parasýyla kürklü palto satýn alacaðým. "
Karagöz: " Hacivatým, paltonu geri al, bana kürklü palto satýn al. "
Hacivat: " Olmaz Karagözüm, benim eski paltomu sen giy. Ben kendime kürklü palto alacaðým. "
Karagöz, kendine alma, bana al dedikçe, Hacivat, sana deðil, kendime alacaðým dedi ve birlikte Kürkçü Emin'in dükkanýna girdiler. Bunlar dükkanda tartýþa dursunlar, Kürkçü Emin bir diðer lakabý da tilki Emin: Gençliðinde bir taþla dört kuþ vurmuþluðu vardý. Þimdi ise, bir taþla iki kuþ vurmanýn derdindeydi. Sensin dedi, büyüksün dedi, zenginsin dedi ve Hacivat'a iki kürklü palto sattý. Paltolarýn birini Hacivat, diðerini Karagöz giydi.
Hacivat, Karagöz ile birlikte yolda giderken, gördüðü bir fakire eski paltosunu verdi. Ýki arkadaþ ilk karþýlaþtýklarý yerden geçerken, leyleðin o evin bacasýnýn üstünde olmadýðýný gördüler.
Hacivat: " Bak Karagözüm, leylek yok, gitmiþ. "
Karagöz baþýný kaldýrýr, etrafýna bakýnýr: " Baþka leylekler mi gelmiþ? Hani nerede? "
Hacivat: " Baþka leylek falan yok. Tek leylek vardý, o da gitmiþ. "
Karagöz: " Ha, þu zamansýz gelen leylek. Onun sayesinde kürklü palto sahibi oldum. Þansým açýldý. Bundan sonra beni kimse tutmasýn. "
DÝLENCÝ HACÝVAT
Hacivat tüccarýn biriyle ortak olur. Birlikte mal alýp satmaya baþlarlar. Ýlk zamanlar iþler iyi gider, sonradan bozulur. Bir sabah erkenden tüccar çýkagelir ve Hacivat'a iflas ettiklerini, elde avuçta birþey kalmadýðýný söyler. Hacivat parasýz ve çaresiz kalýr, evine ekmek götüremez olur. Ýþ arar bulamaz, dilencilik yapmaya baþlar:
" Fakire bir sadaka, fakire bir sadaka, " diyerek dolanýr durur.
Karagöz Hacivat'ý dilenirken görünce beyninden vurulmuþa döner. Kendini çabucak toparlar ve Hacivat'ýn yanýna gider.
Karagöz: " Hacivatým, bu ne hal böyle? "
Hacivat: " Halim haraptýr, Karagözüm. Tüccarýn biriyle ortaklýk kurdum, koca serveti har vurup harman savurdum. "
Karagöz: " Koca servet mi? Bu iþe ne yatýrdýn sen onu söyle. "
Hacivat: " Bin beþ yüz altýn. Gitti, gitti, bin beþ yüz altýným. "
Karagöz: " Ne?! Senin o kadar altýnýn var mýydý, Hacivat? "
Hacivat: " Olmaz olur mu Karagözüm? Babamdan kalan servet pek çoktu. "
Karagöz: " Hazýra daðlar dayanmaz derler. "
Hacivat: " Dayandý. "
Karagöz: " Mirasyedinin mirasý biter derler. "
Hacivat: " Bitmedi. "
Karagöz daha sonra Hacivat'tan tüccarýn adýný öðrenir. Tüccara giderek, ortak aradýðýný, evini ve bahçesini ortaya koyarak iþ yapmak istediðini söyler ama gelir gider defterini kendisinin tutmasý gerektiðini bildirir. Tüccar, Hacivat'tan sonra yolunacak kaz olarak gördüðü Karagöz'e elindeki bin beþ yüz altýný verir.
Karagöz ertesi gün Hacivat'a bin beþ yüz altýný verir ve bir daha hiç kimseyle ortak olmamasýný söyler. Daha ertesi gün Karagöz'ün evine gelen tüccar yanýndaki adamý göstererek, evi ve bahçeyi satýn almak isteyen bir müþteri buldum, der. Ayrýca ortaklýk gereði verdiði altýnlarýn bundan sonra kendisinde duracaðýný söyler. Bunun üzerine Karagöz altýnlarý gece evine giren hýrsýzlarýn götürdüðünü, ortaklýk kalmadýðý için, evini ve bahçesini satmaktan vazgeçtiðini söyler. Tüccar durumu kabullenmek istemez. Karagöz sesini yükseltir, tüccara diklenir. Tüccar, Karagöz'ün karþýsýnda tutunamaz. Müþteri kaçar gider. Çaresiz kalan tüccar yol kenarýna oturup ava giderken avlandým der ve hüngür hüngür aðlamaya baþlar.
KARAGÖZ BALIKÇI
Ýþsiz kalan Karagöz Hacivat'ýn yönlendirmesi üzerine Misi Köyü'ne giderek oradaki gölden alabalýk tutmaya baþlar. Akþamüstü at arabasýna binerek Bursa'ya döner. Alabalýklarýn bir kýsmýný kendine ayýran Karagöz geri kalaný balýkçýlara satar. Bir akþamüstü alabalýklarý temizleyen Karagöz'ün hanýmý balýðýn birinin içinde inci bulur. Çok sevinir. Hemen odada oturmakta olan Karagöz'e inciyi gösterir. Karagöz sevinçten ne yapacaðýný þaþýrýr ve oynamaya baþlar. Akþam yemeðinden sonra evde konuþulan tek konu incidir. Karagöz'ün oðlu Yaþar, baba, ya tuttuðun öteki balýklarda da inci varsa, deyince Karagöz:
" Doðru oðlum, o balýklarda da inci olabilir. O zaman tuttuðum her alabalýðýn içini evde temizleriz, karnýnda inci olup olmadýðýna bakar, öyle satarýz. Her gün tuttuðum on-on beþ alabalýðýn birinden inci çýksa zengin olduk gitti demektir. "
Karagöz sonraki günlerde düþüncesini aynen uygular. Evde temizlenen alabalýklarýn birinden, ikisinden inci çýkmaktadýr. Ýncileri kuyumcuya satan Karagöz kýsa zamanda fakirlikten kurtulur. Kuyumcu incinin kaynaðýný merak eder. Karagöz'ün aðzýný arayan kuyumcu hiçbir þey öðrenemez. Bunun üzerine gizlice Karagöz'ü takip etmeye baþlar. Sonunda olayý çözer ve gölün karþý kýyýsýnda çadýr kurarak, beþ karýsýný, oðullarýný, kýzlarýný, gelinlerini, damatlarýný ve torunlarýný getirir. Birlikte çok çalýþarak, çok balýk tutarak kýsa zamanda göldeki alabalýk neslini kuruturlar. Gölde bir tane alabalýk kalmaz. Kuyumcu, torbalar dolusu inciyle servetine servet katar.
Aradan günler, haftalar geçmesine karþýn, bir tek alabalýk tutamayan Karagöz yol parasý, evin geçimi derken, giderek fakirleþir. Daha sonra yine Hacivat'ýn yönlendirmesi üzerine Hacivat ile birlikte Ulucami'nin yapým iþinde çalýþmaya baþlar.
KARAGÖZ ÝLE HACÝVAT: MANGAL SEFASI
Hacivat: " Karagözüm, sucuk aldým. Gel mangal sefasý yapalým. "
Karagöz: " Birer kangal alalým ama benim bahçe küçük, kangala dar gelir. "
Hacivat: " Kangal demedim Karagözüm, mangal dedim. Mangalda sucuk piþirelim. "
Karagöz: " Kangalla çocuk bir arada olmaz. Yaþar'ý kangal ýsýrýr. "
Hacivat: " Caným, ne Yaþar'ý, ne kangalý, sucuk dedim, mangal dedim. "
Karagöz: " He öyle söylesene, sucuðu mandalla tavana asarsýn. "
Hacivat: " O neden? Neden sucuðu tavana asýyorsun? "
Karagöz: " Kurusun diye. Kuru sucuðun tadý farklý olur. "
Hacivat: " Tamam Karagözüm, sucuðu kuruttum, mangalý bahçeye oturttum. "
Karagöz: " Ben senin bahçeye gelmem, Hacivat. "
Hacivat: " Gelmezsen gelme. Ben de kendime ziyafet çekerim. "
Uzaklaþýp giden Hacivat'ýn arkasýndan Karagöz söylenir:
" Seni gidi beni bilmez. Kangalý kesmiþ, sucuk yapmýþ, mangalda piþirecekmiþ. Bende o sucuðu yiyecek göz var mý? "
SON
Serdar Yýldýrým
Konu Serdar Yýldýrým tarafından (17/11/14 Saat 16:56 ) değiştirilmiştir..
Karagöz Ýle Hacivat Konuþmalarý
Hybrid-Şeklinde
