Aşkı ayrılıklar yaşatır
Hadi küs kendini ona
Sonra kendi içine kus
Bir şiir kana
Dilinden susul
İntihar kurgulu gözlerinde
Kör bir uçurum var dalgın
Gölgen kendine dargın
Ona çığlığın çok ama
İçin kendinden yorgun
Bir yağsan ıslanacaksın
Kanamalı bir düşe
Eski bir cinneti asacaksın
Gece kara çalınca yüzüne
Heybenden intihar çıkaracaksın
Aşkı ayrılıklar yaşatır
Kendini biriktirme
Ayrılacaksın...
sevenler günahını bu dünyada yaşarmış ya....
ölmek tek çare!
kıyılara vurduğunda bir umarsız kader,
ben günahımı yaşıyorum sende...
sensiz geçen yılları yok saymışım ya...
korkuyorum!daha ölüm yok serde...
bir kere daha şahidim olsun ki, deniz,
yıldızlar ve gökyüzü!
dönmeyeceğim!
gururum yemin olsun sevdiğime....
bomboş sokaklarında yürüyorum,
seni bulmak umuduyla...
arıyorum seni,
izleri kaybolmuş yüreğimin sevda çıkmazlarında....
sonra göçebe hayaller karşılıyor beni,
gözlerimde ılık bir yaz yağmurunda....
sensizliğe inat her sevdanın şakağına
silah dayadığımda....
ermeden vuslata gidersen,
yokluğun değil!
bu terk edilmişlik koyar gönlüme...
sevdama gölgesin ya,
dayanamam gidişine...
kaybolduğun karanlık gecelerden gündüzlere beklerim
güneşi....
ayrılığın hüznün dokunuşu ya!
hesabını soramayacağım acılarla sevmişken seni....
beklerim yeni doğan güneşi....
beklerim ölüme beş kalsA da seni...
Adım adım aşk Bir gizemdi bakışların
soru işaretleri yüklenmiş
kırılmış köprünün ayağı
yol kapanmış belki
iyot kokusu takıldı
soru işareti çengeline
düştü suya
bir rüzgâr öpüşü
bir dalga teninde
kanatlandı sözcüklerim
deniz feneri ışığı ayaklandı
kıpırdadı süt limanlığı
dinginliğimin, ağırdan
elin eridi elimde
uyuştum soluk alışlarında
gözlerinde şiirsellik
mutlu gemiler yanaştı limana
anlamlı imgeler aktı
dudaklarının kıvrımından bana
kahve gözlerin kısıldı
bir köz düştü bahtiyarlığıma
pembelere büründü ağaçlar
köpük köpüktü
bir hırka, bir çatal çaldı beni
art arda vuruldum
çoğaldın tümcelerimde
sarmalandım an be an
hırsızlar çaldı uykularımı
ben yıldızları sayarken
en parlağı sendin
kayboldum sende
yok oldum
tükendim
şafakla
yavaş
ya
va
ş
.
ÖMRÜNDE BİRKERE Ömrün de bir kere belki Seni seviyorum dedin Ömrün de bir kere belki Yüreğinin sesini dinledin Ömrün de bir kere belki Boş ver ne olursa olsun dedin Ömrün de bir kere Aşkın sarhoşluğuna kendini bırakıverdin Ömrümde bir kere belki Nedenleri niçinler düşünmedin Ömründe bir kere belki Aradığım gerçek aşkı buldum dedin Ömründe bir kere belki Seni seni seviyorum dedin, Ömründe bir kere belki Ömrüm ömrüm ömrümün Öbür yarısı sensin dedin Ömründe bir kere belki Canımın içisin dedin Ömründe bir kere belki Ele avuca sığmaz aşkınla yaşadığı hissettin Ömründe bir kere belki Gece uykularını kendine haram ettin Ömründe bir kere Belki tozpembe hayallere kendini bırakıverdin Ömründe bir kere belki Artık yarınım sensin dedin Ömründe bir kere belki Dağlar duman olsa zehir niyetine sensiz kalırsam içerim dedin
Ömrün de bir kere belki Seni seviyorum dedin Ömrün de bir kere belki Yüreğinin sesini dinledin Ömrün de bir kere belki Boş ver ne olursa olsun dedin Ömrün de bir kere Aşkın sarhoşluğuna kendini bırakıverdin Ömrümde bir kere belki Nedenleri niçinler düşünmedin Ömründe bir kere belki Aradığım gerçek aşkı buldum dedin Ömründe bir kere belki Seni seni seviyorum dedin, Ömründe bir kere belki Ömrüm ömrüm ömrümün Öbür yarısı sensin dedin Ömründe bir kere belki Canımın içisin dedin Ömründe bir kere belki Ele avuca sığmaz aşkınla yaşadığı hissettin Ömründe bir kere belki Gece uykularını kendine haram ettin Ömründe bir kere Belki tozpembe hayallere kendini bırakıverdin Ömründe bir kere belki Artık yarınım sensin dedin Ömründe bir kere belki Dağlar duman olsa zehir niyetine sensiz kalırsam içerim dedin
Yalnızlığıma, ıssızlığıma sahip çıkmıştım onca kalabalığın arasında.. Korkularımdan korkmamayı öğreniyordum yavaş yavaş. Hayallere düşlere sığınıp onlarla avunuyor, küçücük mutluluklara, hayata dair geçici heveslere sarılıp gülümseyebiliyordum.
Geride bırakmıştım bütün hüzünleri, ertelenmişleri, yaşanmışları, yarım kalmışları.. Yürüyordum ardıma bakmadan kendi yolumda. Geçmişin izleri bazen takılıyordu ayaklarıma bir yerlerde, ama ben aldırmadan yürüyordum işte..Sevdaya dair hikayelerin noktasını koymuştu hayat yıllar öncesinde. Ben de çaresizce boyun eğmiştim ona.Bence mutluydum ben kendi kendimle.. Hiç beklemediğim bir zamanda, ansızın çıktın yollarıma. Yalan mıydın sen? Yalan.. Bunca ısıtabilir miydi ruhumu? Bunca işler miydi sevdanı yüreğime? Geçmişin izlerini silip, doldurabilir miydi yüreğimi böylesine?
Bilseydim dinler miydim seni?Geçmişimden koparıp, beni alıp gitmene, İzin verir miydim?
Görseydim, eğer sonunu görseydim,Başlamadan daha, orada dur derdim... Bilseydim, eğer sonunu bilseydim, "Sevme bırak" derdim, "Sevme, uzak dur..."
Geldiğin gibi de gittin ansızın bir gün..Sensizliğe alışmak daha zordu yalnızlığa alışmaktan.Şimdi öznesi sensin cümlelerimin, yüklemleri yok...
Sensiz günüm zordu zaten, Bir de sen geldin üstüne.. Yokluklarım yetmezmiş gibi, Sen de eklendin üstüne...
Ben zaten bunları sen olmadan da yaşardım.Ne gerek vardı sana, sensiz de yalnız kalırdım.Ben zaten sen olmadan da ağlardım isteseydim eğer,
Ne gerek vardı sana, ne gerek vardı yokluğuna.. ...
ne gerek vardı sana ne gerek vardı yokluğuna
Normal
