aşk ihaNet etmez!!

[Mattet]

Saat gecenin ikisini gösteriyor, ızdıraplıyım bu gece, bu gece karanlığa hüküm giydim.
Bir zamanlar ne umutlarla dolaştım bu karanlıkta, bilmiyorum kaç hatıram oldu boş kaldırımlarla.
Ah gülüm dalındaki taze gülüm senin hatıralarını kokluyorum şimdi bu loş karanlıkta ve boş kaldırımlarda.
Nasıl oldu? Nasıl oldu da gidebildin? Nasıl terk edebildin beni. Hâlbuki seni nasıl sevdiğimi, senin için yüreğimin nasıl yandığını biliyordun.
Ne sırça saraylar kurmuştum ikimiz için, ne köşkler yapmıştım bir bilsen. Nasıl da kaptırmışım kendimi aşkın kör yönüne, nasılda aldanmışım, nazlı gülüşüne, muhabbet dolu diline.
Ben şimdi viraneyim, yıkıldı kurduğum sırça saraylar. Şimdi hayallerim yıkık
Ben şimdi yanarken sevdama, sen pembe hayallerin, yeni sarayların peşindesin, bilmiyorum neden ihanet ettin? Neden çekip gittin?
Rezil kepaze ettin kendini, boş odama, aynama, karanlığa ve birde hayallerimin dünyasına rezil ettin kendini. Seni ne kadar çok sevdiğimi onlarda biliyordu. Kaç kez seni sevdiğimi haykırdım boş odama. Kaç kez aynanın karşısında saçlarımı bozup yeniden taradım senin için, kaç gece seninle yürüdüm karanlıkta ve hayallerimin dünyasında kaç kez seninle gezdiğimi bir bilsen.
Şimdi yüzüm yerde, şimdi terk edişinin haklılığını anlatmaya çalışıyorum dostlarıma, bil ki bu gidiş senide yakacak bir gün, bir gün sende ağlayacaksın.
Nasıl yaptın? Nasıl vurabildin beni kahpe bir ihanet kurşunuyla halbu ki benim sevdam; ihanet kurşunuyla değil sevda kurşunuyla vurulmalıydı.
Bu senin gidişin aşkın ihaneti değil, bu gidişe aşkın ihaneti diyemem aşk kutsaldır, o ihanet etmez, ihanet yüreksiz, ikiyüzlülerin işidir, ihanet insana mahsustur.
Ve bil ki senin gibi yüreksiz insanlara inat Leyla ölmedi Mecnun da yaşıyor.