yýllar önce,bir çocuk varmýþ..Kendi hikayesini anlatýyor aynen böyle ..;
Liseye baþlamýþtým ilk günümdü,yanýma bir kýz oturdu önce arkadaþ olduk ama sonra kýza karþý olan duygularým deðiþmiþti ona aþýk olmuþtum...Ama bunu ona söylemedim ""O Bana,Benim Ona Baktýðým Gözle Bakmýyordu.." Ertesi sene birbirimizle araþýyorduk ve çok iyi arkadaþtýk ben onu sevdiðimi ona yine söylememiþtim çünkü "O Bana,Benim Ona Baktýðým Gözle Bakmýyordu.." Ve Lise son sýnýfta..Mezuniyet balosunda o kadar çok istedim ki ona "seni seviyorum" demeyi...Ama demedim çünkü "O Bana,Benim Ona Baktýðým Gözle Bakmýyordu.."
Yýllar Sonra onun düðünündeyim...baþka biriyle evlenmek üzereydi gözleri ýþýl ýþýl parlýyordu belli ki çok mutluydu..ona yine duygularýmý söyliyemedim beni yalnýzca yakýn bir arkadaþý olarak biliyordu "O Bana,Benim Ona Baktýðým Gözle Bakmýyordu.."
Þuan onun cenazesindeyim.. o tabutun içinde artýk ona istesem de söyliyemem ...yeterince üzgünüm ...
Ve kýzýn tabutunun yanýnda günlüðü var ve içindeki bir sayfada aynen þöyle yazýyor.. "O beni hep arkadaþý olarak görüyordu "O Bana,Benim Ona Baktýðým Gözle Bakmýyordu.."
Bu hikayeden çýkarýlýcak ders;
"SEVDÝÐÝNÝZE ONA OLAN SEVGÝNÝZÝ MUTLAKA SÖYLEYÝN ASLA KORKMAYIN SÖYLEMEK ÝSTEDÝÐÝNÝZ ZAMAN HERÞEY ÝÇÝN ÇOK GEÇ OLABÝLÝR..."
__________________
Seni seviyorum,
ama nasýl?
avuçlarýmda camdan bir parça gibi kalbimi sýkýp
parmaklarýmý kanatarak
kýrasýya,
çýldýrasýya...
Seni seviyorum,
ama nasýl?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beþyüz
yüzde hudutsuz kere yüz...