bir bilinmezin peşinden giderken kaybettim ocuk ruhumu
sözlerimi kelimelerimi sattım bir solukta artık anlamları kalmadı
bir geriye dönüşün içinde bin hayat yıktım
kendimi bulmaya çalıştıkca öldürdüm binlerce beni
elimde ise olmayan bir ben kaldı
gözlerimi her açıp kapayışımda göremedim hiçbirşey çünkü aydınlıktada karanlıktada kördüm ben
gözlerim 1 kere gördü ıuzakları oda çok uzaktı sevgiydi ismi ama uzaktı
baktığımda hala görsemde artık 20 bn ferdsah uzakta ve derinde yani kayboldu
iimde tükettiklerim ve gözyaşlarım içimdeki çıkan ortaya tek gerçek duygu kaoslarım ve acılarım
dışa vurumum ise gözyaşlarım
boğuldum artık
boğuldum
boğuldum
sevgimi hakedecek biri arıyorum değer vereceğim seveceğim ve beni sevecek oyunlar olmadan nyaşanacak bi aşk arıyorum temiz saf tertemiz
ütopya çünkü istediklerim
__________________
karanlıkların içinde bir ölüm görüyorum aslan altın kafesinde can çekişirken zaman cezalandırıyor sonumu
Ağaç şeklinde