Seyduna - Nefesimi

[RuYa]

Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi
cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim;
artık benim olmalıyım, benim.
yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim.
ateş artığı değildir karşılığımız.
pusatını dağ sisinden alan,
firarırını mermisine emanet eden bir namludur bu eşkiya sevda ki;
zulasında asılı durur kefenlediği ölümü.
ellerinin çeliğine su verilmiştir ta adem'den beri.
bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini.
güneşin kızılca kıyametine kuruyan umut dallarını.
yanacaksa cehennemden beter yanmalı!
kim anlar ki eşkiyanın sağlamlığını;
özlemin çiseyle yıkanmış şafak değerini kim?
hani ellerine kuşlar inerdi; karda üşüyen kuşlar...
bahçen kuş sevinçlerinle inlerdi ay şahrud.
eşkiya yüreğime çığ düştü
üşüyorum haa...
aç ellerini.

Geldim mutsuzluğumla
yürek susuzluğumla
koynuna al demiyom
eşikte koyma beni
koynuna yatır demem
yeter bağışla beni

Aç ellerin gireyim
sana ömrüm vereyim
kuruyan dudaklarına
nefesimi süreyim
kuruyan dudaklarıma
nefesini süreyim

Dağlara küs olur mu
bahara yas olur mu
iki can bir bedenken
ayrı yatmak olur mu
iki yürek bir canken
ayrı düşmek olur mu

Biliyorum suçluyum
kentin kirli suyuyum
sevmesini bilmiyorsam
geçmişin sonucuyum

Aç kapıyı gireyim
sana ömrüm vereyim
kuruyan dudaklarına
nefesimi süreyim
kuruyan dudaklarıma
nefesini süreyim