Sen bana kaçak, ben sana sürgün.
Kaçsakta kurtulamayız,
yavaş yavaş etrafımızı sararken hüzün,
Eğer hayat denilen bu acımasız yolda,
takatin kesilmiş, yorulmuşsan bir gün.
Beni hatırla,
sevgi zırhını kalbine bürün,
Boş vaatlerle tükenip geçse de ömrün,
zorluklara yenilme ve sabret,
sabret ki solmasın, hep açsın gülün.
Acılar olgunlaştırırmış insanı.
Üzülme, derdi veren elbet verir dermanı.
Kapına gelmeden ölüm fermanı,
sabrınla aş karşılaştığın tüm zorlukları.
Her ne kadar kötü olmaya zorlasa da hayat insanı,
kalbinde yaşat kaybolmaya yüz tutmuş o temiz duyguları...
sabret
Ağaç şeklinde