Yokolursan ne yaparım diyorum, neler kalmıştır senden öpüp koklayacak,
kimlerin anlatacakları var dinledikçe ben ağlayacak..
Hani bir deprem provası gibi ruhumun..
Saklanacak sığınacak yerler arıyorum..
Ya da yıkıntılar arasında duyulmak için bağırıyorum..
Yokluğunu kurtaracak eller uzanmıyor..
Karanlıkta beklediğim fenerler yanmıyor..
Bir başıma kalıyorum, korkularım, tutkularım, sayfaları onlarca kez
okunmuş kitaplarım, ve çoğu geçtikten sonra anlamaya çalıştığım
hayatımın basmakalıp sorgular içinde kıvranması..
Sana dokunmam şart mı
Yanımda olman için..
Seni rüyalarımda uçuramaz mıyım
Tek başlarına manasız fısıldaşan kelimeleri..
Bir araya toplayıp anlam kazandırıyorum güzelliğinde..
Yanyana gelip ne parıltılar seziyorlar gözlerinde..
Kışkırtıyorlar beni..
Kışkırıyorum..
Pimini çekiyorum varlığımın, patlatmak için
Umudun engelliyor
Yerle bir olmasını hayatın..
Zindan menfezlerinden çıkıyorum, güneşe merhaba, iyi ki umudun varmış
yaşıyorum, ne mahkumiyetler bitirmiştir sevda yargısız infazlarda, ne
tatlar bırakmıştır, kekremsi ve acımsı titreyen dudaklarda..
Yeni kelimeler arıyorum şimdi..
Bu velûd aşkın keyfini çıkaracağım..
Dört mevsim ürün alacağım bu tarladan..
Yokluğunu yokedeceğim..
Yeni güne başlayan her tomurcukla
Velûd Aşk
Ağaç şeklinde