Gece çoktan çökmüştü tüm karanlığıyla yeryüzünün üstüne.O gece hüzünle gözlerinin içine bakarak,yalansız,dolansız,bir aşkı bırakıyordum,gözyaşlarım bile düşecek yer arıyordu.İnsafsızdı çektiğim acılar,o acımasız sevgilinin eseriydim.Güçsüz düşmüş inancım aşkı ne kadar kirletmeye çalışsa da,sanki bir el durmadan yıkayıp arıtıyordu onu.Ve unutuyordum ki her ziyan edilmiş hayat başka bir hayatı ziyan etmeye giderdi,yolumu değiştirdim.Entrikalarla dolu hayatlardan,aşklardan kaçışım;yeni yeni buluyorum kendimi...
__________________
Seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
Seni seviyorum,
ama nasıl?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
yüzde hudutsuz kere yüz...