Gelme Artık ..

[..TebessüM..]

Bir hazan mevsiminde çıktığında karşıma, bilir miydim bu kadar yaralayacağını yüreğimi?
Ah sevgili... Bilir miydim defalarca gidip gri geleceğini ve her gidişinde bir parça daha götüreceğini yüreğimden? Bilir miydim her gidişinde daha büyük olacağını o parçanın söyle?

Halbuki sen değil miydin tüm yaşadıklarımı bilen ve sen değil miydin bana zarar gelmesini istemeyen?

istemezken hiçbir acıyı çekmesini yüreğimin neden yaktın sevgili, neden kışa döndürdün bendeki sevgini?

çok mu şey istemiştim senden? Neden bu kadar ağır gelmişti herşey ikimize?

Yapmamız gereken tek şey sevmekken birbirimizi, biz, neden sevgi dışında herşeyi dolu dolu yaşadıkta hep erteledik söylenmesi gerekenleri ve neden sakladık sevgimizi?

Bir senin yanında yaşarken saflığı, bir senin yanında güçsüzken ve ilk senin yanında ağlamışken savunmasız; neden hep kelime artlarına sakladık yüreğimizi?

çok mu şey istemiştim gerçekten hayattan?
Koluna girip yürürken yolda, yüzüme yansıyan tebessüm müydü fazla kaçan mutluluk?

Yoksa uzaktayken , bir çağrının gelmesiyle sana ait olan,; yüreğime düşen heyecan parçası mı ağır gelmişti de, bu hale düşmüştü sevdamız?

Hayat ne istedi bizden, yoksa biz mi hayatı yok ettik erkenden?

Neden birden değişti her şey? Bahar neden kışa dönüştü aniden?

Halbuki sen bilirdin , kıştan ne çok korktuğumu sevgili..Halbuki en çok sen bilirdin, kışları üşüyen ellerimin yüreğimi de vurduğunu ve o yüreğin sadece senin gözlerinde huzur bulduğunu...

Biliyorsun değil mi?
Bunu benden de iyi biliyorsun sevgili...
Bildiğin halde yapıyorsun, inat uğruna yaşatıyorsun tüm acıları bana.. Acı çekmem için gelip gelip gidiyorsun yüreğime... Her gelişinde bir parça mutluluk çalıyorsun ağzıma ve her gidişinde yüreğimden bir parça daha götürüyorsun yanında...
Neden sevgili? Neden yapıyorsun? Nedir istediğin ve benim bir türlü bilemediğim?

................

Hani bir çocuk vardı yüreğimde; senin gelişinle canlanan ve her gidişinde gözyaşları sel olan yoluna.. O çocuk bile büyüdü bilir misin sevgili..

Büyüdü o çocuk..Büyüdü, çok sevdi, ayrı düştü, mutsuzlaştı... Gitgide yaşlandı...

Halbuki hep çocuk kalması gerekiyordu onun, halbuki savaşabilmesi için hep gülmesi...