masumduk...hiç bir art niyetimiz yoktu... biz kardeştik... bahar kadar, çiçek kadar sevmiştik... sizi, sizleri... umudumuz hiç bitmedi yine bahar ve kardeşlikten yana...
alabildigine bir renk cümbüşüydü sana varan yollar... ben en temiz olanını seçtim... sonun da hiç acı olacagını düşünmeden , her adımımda sana geldim... alabildigine özgür ve alabildigine hür... öyle sevdalı , öyle deli... ellerine yeni bir oyuncak verilmiş çocuk gibi... ben bu gün renklere bezendim...
uçtum uçtumda... bir kelebek gibi degil... daha çok bir kartala benzerdi yelelerim... belki bu yüzden inceligi hiç ögrenemedim...
bir kıyıya terkedilmiş tekne kadar yalnızlık vardı zulamda... onuda bir bakışınla sen aldın... şikayetçi misin ? diye sorarsan... hayır, ben daha önce kıyına neden yanaşmadım diye kızgınım kendime aslında...
sen misin ? o duvara yaslanmış turuncu kokan kız... yoksa masumiyetin mi ? seni yalnız mı bıraktılar ? çabuk mu büyüyeceksin yoksa; sende benim gibi bir başına...
bana biraz nefes verirmisin ? biraz da serinlik ? hey gökyüzü... ve hey su...
ne sen varsın şimdi ? ne de zaman ... en son hatırladıgım bir gidişin vardı onunla... ardına hiç bakmadan... bana kalan yine siyah bir zaman...
çocugum, umudum... ufacık ayakların, büyük sevgilere adım atsın... belki insanlık (kaybolan) senden utanır...
" aLıntı "
__________________
Bir ihtimâl daha var, o da ölmek mi dersin? Söyle canım, ne dersin? Vuslatın başka âlem, sen bir ömre bedelsin!
Resimler Konuşursa! [ çok güzel ]
Ağaç şeklinde