HARNAME
şeyhi
1- Evvel ol bi-zeval-i hayy ü ‘alim (Öncesi o, sonsuz, herşeyi bilen)
Ahir ol zü’l-celal-i ferd ü kadim (Sonrası o, ulu, ezelden gelen)
2- Zahir ol Rabb-ı razık-ı vehhab (Görünen o, bağışlayan, rızk veren)
Batın ol berr ü bari-i tevvab (Saklanan o, hayır yapan, affeden)
3- Mübdi’-i ka’inat ü fa’iz-i cüd (Evreni yaratan, cömert öyle ki)
Ki vücudından oldı her mevcüd (Ne varsa ondan oldu dünyadaki)
4- Yir ü gök ‘arş ü kürs levh ü kalem (Levh, Kalem yer ve gökteki katlar)
İns ü cin vahş ü tayr vücud ü adem (Varlık, yokluk, insan, cin ve hayvanlar)
5- Kabza-i kudretine la-şeydir (değil bir şey kudretinin avcunda)
Kamu fani vü baki ol haydür (hepsi fani, tek diri o mutlakta)
6- Toldurup yir ü gögi ‘ibretden (Yeri göğü ibretlikle dolduran)
Enbiya viribidi kudretden (Kudretiyle peygamberler gönderen)
7- K’ideler doğru yollara irşad (Etsinler diye sevk doğru yollara)
Bildüreler nedür salah ü fesad (Deyip ne iyi ne kötü onlara)
8- Ahmed’i kıldı kamudan muhtar (Kıldı Muhammed’i hepsinden seçkin)
Efdal-ür-rüsl ü ekrem-ül-ebrar (Fazileti tüm elçileri geçkin)
9- Şeref-i enbiya vü hayr-ı enam (Nebilere şeref, kamuya hayır)
Güher-i asfiya vü tac-ı kiram (Temizlere inci, başlara taçdır)
10- Toludur ‘arş ü ferş nurından (Gökler ve yer onun nuruyla dolu)
Ehl-i küfr anlamaz gururından (Anlamaz münkir engeller gururu)
11- Anda ol kıldı ‘izz ile m‘irac (Çıkıca miraca o izzetiyle)
Oldı na’leyni fark-ı aleme tac (Taç oldu nalınları alemlere)
12- Buldugınca cihan sebat ü devam (Dönmeye devam ettikçe bu dünya)
Ana vü aline salat ü selam (Onun üzerine selam ve dua)
PADİŞAHIN DEVLETİNE DUA
13- Gine ‘alem cemal-i hurremdür (Yine dünyanın yüzü gülmektedir)
Din ü devlet esası muhkemdür (Din ve devletin esası sağlamdır)
14- Nazarı aftab-ı giti-tab (Bakışlarıdır güneşi cihanın)
Eyle olur çün ide feth-ül bab (Böyle olur kapısı açılanın)
15- Yani ol husrev-i Sikender-der (O İskenderinki gibi kapısı)
Şah-ı adil dil ü muzaffer-fer (adaletin ve zaferin ışığı)
16- Maksad-ı dil murad-ı can-ı cihan (Gönlün maksadı, cihanın muradı)
Şeh-i Sultan Murad Han-ı zaman (Sultan Murad, zamanın hükümdarı)
17- Dem-i ruh-i vü ruh-ı ademdür (Ademin ruhudur, ruhun nefesidir)
‘Alem-i can ü can-ı alemdür (Alemin canı, canın alemidir)
18- Kademi yir yüzini edeli pak (Paklayalı yeryüzünü ayağı)
Fark-ı eflaki tozca görmez hâk (Toprak gökyüzünü görür bayağı)
19- Devlet oldıysa halka fahr-i güzin (Devlet halk için seçkin bir övünçtür)
Fahr idünür adını devlet ü din (Devlet ve din de onunla övünür)
20- Kadrinün bedri şadr-ı devletde (Değerinin dolunayı ışıldar)
Güneşe zerre diye rif’atde (Öyle ki güneşe bile zerre der)
21- Nur umar aftab rayından (Güneş ışık umar onun aklından)
Ay “şey lillahi” der sarayından (Ay sadaka dilenir sarayından)
22- Oldu Ye’cuc-i fıtneden azad (Bela Yecucünden kurtuldu devlet)
Halk içün tiğı sed çeker pülad (Kılıcı halk için çeker çelik set)
23- Ayet-i münzel oldı şanında (Gökten inen ayet oldu şanına)
Feth ü nusret anun zamanında (Fetih ve zaferleri zamanına )
24- Eyle korkar ‘adü kılıcından (Öyle korkar ki düşman kılıcından)
Ki tamar kanı her kıl ucundan (Kanı damlar her kılının ucundan)
25- Ol atadan ki kıldı kısm ana Hak (Öyle ihsanlar verdi ki ona Hak)
Çaşnidür bu saltanat mutlak (Saltanat ona bir çeşnidir ancak)
26- Meclis-i ayşine ola baki (Onun meclislerinde ay ve güneş)
Mihr ile meh nedim ile saki (Sunsun içki olsun sohbete eş)
27- Düni ferruh güni sa’id olsun (Gecesi mutlansın günü kutlansın)
Günde bir memleket mezid olsun (Toprağı günde bir ülke çoğalsın)
28- ‘Ömri yir turdungınca ka’im ola (Ömrü yer durduğunca devam etsin)
Bahtı gök döndügince da’im ola (Bahtı gök döndüğünce devam etsin)
29- Devletinden kamu zemin ü zaman (Devletinden bütün zaman ve zemin)
Toldı şadi vü buldı emn ü eman (buldular mutluluk oldular emin)
30- Nergis urındı tac-ı zerrini (Nergis takındı altından tacını)
Geydi susen libaçe-i Çini (Susam giyindi ipekli kaftanı)
31-Lale destinde la’l sagardür (Elinde sessizlik kadeh lalenin)
Goncanun kisesi tolu zerdür (Kesesi altın doldudur goncanın)
32- Eyle emn idi yohsul u baya (Zengin fakir emindir şüphe etmez)
K’eylemez kimse güç meğer yaya (Yayından başkasına güç göstermez)
33- Toldı şol resme ‘alem içi ferah (Öyle ferahdır ki alem kalmadı)
Ki ciger-hun degül meger ki kadeh (Kadehin ciğerinden başka kanlı)
34- Çıkdı Çin ü Hıtaya avaze (Çin ile Hata’da duyuldu namı)
K’açdı Rum içre ‘adli dervaze (Ülkesindeki adaletin şanı)
35- Zevk içinde cihan veli Şeyhi (Dünya zevk, sefa içindedir ama)
Yatur uş mihnet ü belada dahı (Şeyhinin nimeti zahmet ve bela)
36- Bahtı zengi üzi tek ağarmaz (Bahtı, zenci yüzü gibi, ağarmaz)
İşi başmaklayın başa varmaz (İşleri ters gider hep, düze çıkmaz)
37- Rahat umdukça gördi zahmetler (Rahat ümid etti, gördü zahmetler)
Devlet isteyü buldı mihnetler (Zenginlik istedi, buldu hep dertler)
38- Fikr olurken bu haletün sıfatı (Düşünürken izahını halinin)
Geldi bu kıssanun münasebeti (Geldi münasebeti bu kıssanın)
MÜNASEBET-İ HİKAYET
39- Bir eşek var idi za’if ü nizar (Zayıf ve cılız bir eşek var idi)
Yük elinden katı şikeste vü zar (Yük taşımaktan daim ağlar idi)
40- Gah odunda vü gah suda idi (Kah odun taşımakta kah sudaydı)
Dün ü gün kahr ile kısuda idi (Gece gündüz keder ve kahırdaydı)
41- Ol kadar çeker idi yükler ağır (Çektiği yüklerin ağırlığından)
Ki teninde tü komamıştı yağır (Derisinde tüy kalmamış yaradan)
42- Nice tü kalmamışdı et ü deri (Ne tüyü kalmıştı, ne et, ne deri)
Yükler altında kana batdı deri (Yükler altında kana battı teri)
43- Eydür idi gören bu suretlü (Gören der: “şaşılacak şey değil mi?)
Tan degül mi yürür sünük çatlu (Çatılı kemiklerin yürümesi”)
Bunu buldum. Bi bak. Eğer bu değilse farklı yerlerdende bulmaya çalışırım.