Bir TARAFTARIN Biyografisi...

Yıllardan 67 , bir Kış gecesi ilerde en büyük Rakibi olacakların
mahallesinde Bankacı bir babanın tek evladı olarak doğmuş...
3 yaşında Ailesiyle Alamanyalara göçmüş...
Babasının vazifesi nedeniyle
GURBET ellerde görmüş çocuk yuvasını,
bir süre sonra Vatana döndüklerinde , sevdiği Renkleri farketmiş ,
illa bir SARI yanınada KIRMIZI istemiş gönlü hep...
Sonra ilkokul bir-iki derken ver elini tekrar Frankfurt demiş Ailesi...
Ordaki ZOO'da bir hayvan sevmiş ne olduğunu bilmeden...
"Ormanlar KRALI ASLAN'dır bu" demişler...
Onun Muhteşem bir canlı olduğunu farketmiş...
Posta ile yurttan gelen gazetelerde Spor sayfalarına bakarmış...
Sevdiği renklerdeki parçalı Formayı görünce yüreği pırpır etmiş hep..
Heyecanına hakim olamazmış...
Kafasında SEVGİ ile ilgili çok fazla bilgi yokmuş...
Ama kesin olan GALATASARAY kelimesinin bile
ona bir çok şey ifade ettiğiymiş , onunla ilgili en ufak
bir haber, bir yazı ,bir resim tek tek özenle gazetelerden
kesilip saklanırmış...
Daha sonra onlara tekrar tekrar bakmak en büyük keyfiymiş...
En beğendiği Renklerden , Sembolü olan Hayvana kadar
hepsinin sevdiğinde biraraya gelen parçalar olduğunu farketmiş..
O parçalar biraraya geldiğinde bir bütün meydana geliyormuş...
O bütün GALATASARAY'mış...
Onun adını yazmaktan hiç mi hiç sıkılmıyormuş...
Yüz kere ; bin kere yazıyormuş her yere adını...
Tüm yollar farketmiş ki Ona çıkıyor...
Demiş ki.."Ben GALATASARAY'lıyım ...
Ne ana-babadan , ne de sonradan , doğuştan damardan..."
Ve öyle yaşamaya karar vermiş...
Ama GURBET acısı , sevdiğinden alıkoymuş..
Beklemiş , beklemiş...Sonunda muradına ermiş...
Çünkü 11 yaşındayken Ailesi kesin dönüş yapmış İstanbul 'a...
Yine rakibinin mahalllesinin göbeğinde oturmuşlar ,
ama O bundan hiç etkilenmemiş...
Hergün sayıklamış adını , buna dayanamayan
Babası onu sevdiğine kavuşturmuş ...
G.SARAY-Kırıkkalespor maçı için İnönü'ye gitmişler...
Gökmen'li kadronun 3-1 kazandığı bir maçmış bu..
Eski Açık Tribünde otururken , heyecandan nefesi kesilmiş şekilde
STADIN en hareketli yerini göstererek sormuş...
" BABA bu karşıdaki yer nedir..?"
Cevap net gelmiş...
"Orası KAPALI TRİBÜN oğlum..
En koyu , en ateşli TARAFTARLAR
orda hep birlikte bağırarak ,STADI coşturup ,
Takıma destek verirler ...
Orası TARAFTARIN kalbinin attığı yerdir..."
O sözler ve görüntü kafasına çakılmış...
Maç bitmiş , ama herşey Onun için yeni başlamış...
CİM BOM BOM sesleri kulaklarını çınlatmış bütün gece...
O SARI-KIRMIZI nefis manzarayı , O SESLERİ unutamamış...
Ailesine her gün bir maça daha gitmek için yalvar yakar olmuş...
Ama bu sefer o gıptayla baktığı yere takmış kafayı...
Okulu karşıdaymış.. Artık kendi kendine gidip gelebiliyormuş zaten ,
bunu fırsat bilip ,
her gün yeniden Maça gitmeye ikna etmeye çalışırken ,
en sonunda bir Donanma Kupası maçına ,
hemde Tek başına gidebilmek için izin koparmış...
Babasının elini öpüp , onun verdiği harçlıkla ,
sabahın ilk ışıklarında kafasında annesinin ördüğü
Sarı-Kırmızı bir bereyle ,
4 Büyüklerin katıldığı bu turnuva için
İnönü'nün yolunu tutmuş...Motorcular Kadıköy iskelesinden
bağırıyorlarmış..." MAÇA , MAÇA... Haydi MAÇA...Kalkıyor diye..