Alıp başını gitmek istersin.
Bilmediğin, bilinmediğin,
Çözmediğin, çözülmediğin bir denkleme.
Biraz ürkek düşünürsün.
Biraz kekeme.... ' Üstüme gelme hayat!
Bundan sana ne...? ! '
Kekemeliğin korkularındandır.
Giderken bile; gidene değil de
Geride kalana aklın takılır.
Bir yanına yatarsın ' git.. ' der
bir yanın ' kalmalısın... '
Geceleri hep uykusuz kalırsın...
Ayağına pranga olur tüm düşündüklerin.
Gitmeden daha
Sen; gider gider gelirsin... ' Üstüme gelme hayat....
beni bilirsin....'
Kaldığın bu yerde
Harcadığın yılların gelir aklına
Bir bir sayarsın,
Toplarsın, çarparsın,
Böler, çıkarırsın.
Bakkal defteri kadar kalın
Bakkal defteri kadar karmaşa... Farkedersin ki hayatı
Arka sokaklarda dolanarak yaşarsın.
Kabarmış hesabından kaçarsın.
Üstüme gelme hayat...!
Daha neyi alacaksın..? ! ' Hep sevmişsindir aslında.
Hep ama hep sevmişsindir.
Birini sevmişsindir sonra.
Sonra birini daha...
Birini daha...
Daha....! ?
Her gelip geçen gemiye aşık olmuşsundur
Gemiler gitmiş
Sen yorulmuşsundur. ' Üstüme gelme hayat....!
Gemi olmuşmusundur..? '
Kocaman bir mahalleden
Daracık bir sokağa.
Sokaktan ufacık bir eve
Evden odaya....
kurtulmak ister gibi
kapatmışsındır kalabalıklara kendini.
Gitgide yanlız kalmışsındır.
Yalın yaşanan gecelerde
Gitmekle kalmak arasında dolanırken
Beynine bir silah gibi dayamışsındır korkularını.
Yalnız...Korkak...Kekeme....
Üstüme gelme Hayat Kıyarım Kendime....!
Ağaç şeklinde