Sen Ol Yeter...

[Mâverâ]

okuduğun her satır sanadır bilesin.. içimden ne geldiyse yazıyorum işte...
sen belki bir hayal, belki bir umut, belki yarınsın,
belki de karanlık, belki de acısın.. her ne isen sensin işte!
ve ne kadar imkansızsan da o kadar bendesin..
ben sende hasreti yaşıyorum, hiç bitmeyen ve bitmeyecek bir hasret...
yine de korkuyor yüreğim, dinmezse diye -korkuyorum-
bu yürek küçük, bu yürek kırılgan, bu yürek yalnız..
olur da misafir olursan bir gün, bütün yaralarını sardıracak sana
kan damlıyor bazen, durduramıyorum
bir mum alevi gibi bütün umutlarım
bir rüzgar esse, sönecek gibi olur,
fırtına çıktığında ne alevi kalır ne de mum geriye
her dakikar eriyip giden bir mum, yaprak yaprak...
sonu yok, sonu hicran, sonu yalnızlık, sonu ...

belki bir gün gideceksin, belki bir gün gideceğiz
bir gün gidersen, kalmasın içinde birşey
bir gün gidersek, mutluluktan gidelim
olur da birgün hatırlarsan bir iki kelime dökülsün ağzından,
bana dua et yeter
adına gerek yok, adıma gerek yok
"sen" de yeter, "sen" deyim yeter
sen ol yeter...
duamdasın,,

Mâverâ