Geçenlerde konuşmuştuk seninle.
Konumuz yalnızlıktı. Bana yalnızlığını tarif et demiştin, yapamam doğru kelimeleri bulup sıralayamam diye cevap vermiştim sana, hatırladın mı?
Bazı şeyler vardır anlatılamaz, istesen de anlatamazsın, fakat bir düşün…
Bir kalabalık mekân, insanlar birbirleriyle konuşup, gülüp, şakalaşıp eğleniyorlar, müzik sesi onları bastırmaya çalışıyor, ama başaramıyor. Eğlence dorukta…
Etrafın tanıdığın ve tanımadığın kişilerle sarılı, sana ara sıra bakanlar oluyor ve gülümsüyorlar hafiften. Ne yapacaksın sende onlara gülümsüyorsun, içinden hiç gelmese de. Ve o an anlıyorsun…Ben yalnızım…
Bana yalnız değilsin demiştin, hatırla!
Öyleyse anlat bana ne olur, eğer gerçekten yalnız değilsem, ben o büyük kalabalığın içinde, neden duvarda asılı olan saatin sesini duyuyorum?
__________________
Hani bir söz var ya iz bırakanlar unutulmaz diye.
Sen bende öyle bir iz bıraktın ki silinmesi na-mümkün…
Benim Yanlızlığım...
Ağaç şeklinde