Koştum...
Delicesineyetişircesine
Dişimi tırnağıma takıptüm engelleri aşıpsana gelircesine
Sana koştum...
Oysa taşlar bile durup durup önüme çıkıyordu.Her köşede biri ket vurmak için beni bekliyordu.
İnanırmısın...rüzgar bile esmiyordu!
Koştum...
Sonuç?...yok
Sebep?...hiç bilinmedi
Zaten aşk delilik değil miydi?
Bunca sene yanlış mı öğretildim?
Gözünü karartıp saçma bi cesaret katmaktı hayatadurup dururken gülmektiağlamaktısabahlara kadar uyur-uyanır dolanmak evin içindeher şarkıdan satırlar ezberlemekuygun sözleri benimsemek...ve bitmez sanmak herşeyigitmez sanmak sevdiğini...
Yine de koştum...
Dur desem ne farkederdi?
Gitmezmiydi?
Gözleri birdaha bedenimin herhangi ücra bir köşesine değmezmiydi?
Peki bu gidişonca gözyaşıma değer miydi?
Ardınsıra takılıkaldı gözlerim
Çekemedim önce..
Alışık değildim vedasız gidişlere
Dağıldımparçalandım hücrelerime
Yaş döktümkan döktüm gözlerimden...içimden!
Neyekime hiç düşünmeden
Belki ben sana hiç koşmadım
Belki ben sana hiç ağlamadım
Ne bileyim...
Belki sen bana hiç aşık olmadın
Sen giderken bir elvedaya razıyken
Artık tüm gelişlerine yabancıyım...
Koştum...
yetişircesine
Ağaç şeklinde