Her soru yeni bir çıkmazda terkediyor beni
üşüyorum nefesini düşledikçe
soruyorum kendime neden ben?
Neden bu bedenimi parçalayan his?
Yokluğunu hayalinle ısıtmaya çalışıyorum...
Yinede titriyor fikrin...
Seni çekiyorum içime,seninle sarhoş oluyorum
ben saatlere ağlıyorum,saatler BANA...
Simsiyah çiçeklerimde buluyorum seni,
ama aitliğin bende değil...
Ölümle konuşuyorum,yalvarıyorum...
Toprak değil,sessiz iniltiler veriyor bana,
ve gözlerime konuyor yağmur kuşları...
Paramparça ediyor tüm düşüncelerim kalbimi
seni bukadar hissederkenbu kadar acıyla seni yaşarken sen kimi düşlüyorsun?
En küçük ihtimalin bile değilken
en büyük yaram oluyorsun...
Aldığım her nefes seni yüreğime
beni ölüme zincirliyor...
Saate bakıyorum
AKREP İNTİHARA GELİYOR...